Ik zit te lezen, naast me staat een draaibare boekentafel, een boekenmolen gekocht van iemand in zuid-oost groningen op 100 meter van de grens met duitsland, onder het glazen blad zit een lamp die voor verlichting, letterlijk, kan zorgen, maar de tafel ligt zo vol dat het geen zin heeft om het licht aan te doen. Ik legde een paar boeken aan de kant, opruimen is niet mijn sterkste kant, het liefste bewaar ik alles, ik kan geen plaat of boek wegdoen dan met pijn in mijn hart, onderop lag een boekje over martin buber met op de omslag een druksel van hendrik nicolaas werkman, het heet de weg van de mens, prachtig, ik begin er in te lezen, zoals zo vaak en ik ben zo blij dat ik hier zit met alle muziek en boeken om me heen, soms is het wel wat veel, maar wat maakt het uit, ik haal alle platen naar binnen om ze te beluisteren, lees alle boeken die staan te verstoffen in de kast en als ik er niet aan toe kom in mijn leven, maken ze van dit huis een museum, ook wel weer heel biijzonder in hellum, een plek waar je kan gaan zitten en zelf je platen kan beluisteren in de oude stoel van opa lelivelt, entree is een goed humeur en kennis van de platenspeler, want krassen op de plaat zijn absoluut verboden, misschien 50 cent in de pot voor een nieuwe naald.

"Bij zichzelf beginnen, maar niet bij zichzelf eindigen; van zichzelf uitgaan, maar niet naar zichzelf toe streven: zichzelf zijn, maar niet met zichzelf bezig zijn".

Nog een citaat uit het boek, van het ene komt het andere, ik lees, kan mijn aandacht er niet bijhouden en vind een boekje waarin ik verder lees. Ik draai een plaat uit de box met orgelwerken van bach, denk aan een hammond orgel, zo mooi en het volgende moment ligt de plaat time on our side van colosseum uit 2014 op de draaitafel, met david greenslade die dat orgel bespeelt, bach in de popmuziek, chris farlowe zingt zich de longen uit zijn lijf, helaas is chris heckstall-smith er niet meer bij, barbara thompson, de vrouw van drummer jon hiseman, speelt de saxofoon, op bass mark clarke en clem clempson speelt guitar op zijn 1958 gibson goldtop.

Er ligt ook nog een bijbeltje op de tafel waar ik af en toe in lees, opzoek wat ik niet meer weet, gekregen van mijn moeder toen ik op kamers ging wonen.

God is Liefde stond op een groot bord boven op een huis van het leger des huis aan de nieuwe ebbingestraat, tante jo een zus van mijn grootmoeder woonde er, ik haalde er oud papier op in de vacantie toen ik jong was, we kochten van het geld een bal om mee te voetballen, maar voordat de vacantie voorbij was, was de bal lek en konden we opnieuw beginnen, maar wat een plezier hadden we van die bal. Verander God in Liefde in de zin; God woont daar waar men hem toelaat en het wordt; Liefde woont daar waar men hem toelaat, dan komen we ergens, denk ik. Liefde kent iedereen, God is zo'n vaag begrip, iemand van wie je niet weet of hij bestaat, laat staan of hij voor ons zorgt, met liefde kunnen we alle kanten op, zorgen voor elkaar, wie je ook bent met welk geloof, we veranderen God in Liefde en praten niet meer over verschillen in godsdienst, de ene God wel, de andere niet, profeten doen er al helemaal niet meer toe, zij volgen God in de Liefde, waar dan ook. World in harmony, prachtig, ook nog een nummer van de "oude" Fleetwood Mac.