Ik vind het altijd heerlijk om na een late dienst thuis te komen, het huis staat er nog, binnen is het nog net zo als toen ik de deur achter me dicht trok, soms is dat minder, er ligt dan nog veel rotzooi, ongevouwen was, dat opgeruimd had moeten worden voordat ik wegging. Het is niet anders, soms pluk ik 's morgens een schoon t-shirt, onderbroek en sokken uit die mand zonder het op te vouwen en in de kast te leggen, niemand stoort zich er aan. De afwas moet nog in de vaatwasser worden gezet, die eerst uitgeruimd moet worden, morgen is er een nieuwe dag. Zo gaat het met heel veel dingen, er zijn momenten dat ik me eraan stoor, meestal gaat het langs me heen, ik kan me er niet druk over maken, zet liever een plaat op met een goed boek op schoot. T.v. kijken doe ik al maanden nauwelijks, het acht uur journaal, voor series heb ik geen tijd, films vergeet ik te kijken, een beetje rommelen in en om het huis, het gaat helemaal goed, vaste plannen heb ik niet, die zou ik wel moeten maken, een soort werkschema in plaats van hak op de tak, ik kan het moeilijk veranderen in mezelf, dus laat ik maar zo, het werk wordt vast wel gedaan en anders maar niet. Ik heb er het volste vertrouwen in totdat ik in een nieuw boek begin dat ik eigenlijk eerst uit moet lezen, zo gaan er dagen voorbij zonder dat ik iets doe, ik voel me er allang niet meer schuldig door. Een paartje winterkoninkjes bouwde een prachtig nestje onder het dak van de veranda tussen wat takken die daar onder de balken lagen, kunstig. Ze beginnen te bouwen zonder tekening, het ontwerp zit in hun kopjes, door gegeven door vader en moeder winterkoning, ze hoeven er niet bij na te denken, het gaat vanzelf. Ik heb ze een paar keer voorbij zien fladderen, het nest is niet bewoond, misschien komt het nog. Wij mensen moeten alles plannen, tekenen, berekenen vooraf, anders ontstaat er niets, we zijn het gevoel kwijt geraakt om iets instinctmatig te doen, dan bedoel ik niet het gebied van de liefde, daar komen we nog wel uit, alhoewel ?????, maar op het overleven puur en alleen op ons gevoel, weet ik wat ik moet doen in een bepaalde moeilijke situatie of bel ik gelijk 112. We zijn ver afgedwaald van de natuur, we doen er alles aan om die natuur weer in zijn/haar oorspronkelijke staat te herstellen, maar dat lukt natuurlijk nooit, misschien moeten we eerst bij ons zelf beginnen.