Ik heb een vlaggestok en een vlag, gekocht toen Julia slaagde voor haar Havo-diploma, heel belangrijk. Het is een kleine vlaggestok met een grote vlag, die kan ik nooit half-stok hangen, misschien hang ik de vlag morgen op om te vieren dat we vrij zijn, een voorrecht dat niet genoeg gevierd kan worden, het liefst elke dag met de vlag hoog in de top. Het is een avond van gedenken, 4 mei, we staan stil bij al het leed wat je kan bedenken, het maakt niet uit voor wie of waar of welke tijd, wat doen we elkaar aan in naam van de vrede, die is ver weg, een holle kreet voor mensen in een oorlogsgebied. Ik zie een foto in de krant van onze premier in een vluchtelingen kamp spelen, voetballen met kinderen, wat doe je daar denk ik, doe er wat aan in plaats van een mooi plaatje en ik denk er gelijk achteraan, volgend jaar verkiezngen. Zo ver is het al met mij , ik trek alle goede bedoelingen van politici in twijfel omdat ze mijn stem nodig hebben. De klok luidt, het is bijna acht uur, ik luisterde naar de Mauthauden cyclus van Theodorakis, zo ongelofelijk mooi, de klok is stil, maar de vogels fluiten door, het is voorjaar, niets houd ze tegen om hun nesten te bouwen, misschien moeten wij als mensen daar een voorbeeld aan nemen, alles gaat door, niets staat stil, we herdenken doden, die als ze vogels waren geweest nog hadden geleefd, misschien niet zo heel lang, want er lopen veel katten rond.

Ik word cynisch, geen goede manier om al die mensen te herdenken die zijn gestorven om onze vrijheid te heroveren, ik ben ze eeuwig dankbaar en dat meen ik uit de grond van mij hart. Onderdrukking is een verschrikking, ik weet niet wat het is, lees in de krant verhalen over mensen die schrijven wat ze denken en de hele wereld over zich heeh krijgen. Ik moet schrijven wat ik denk, wat ik vind zonder zorgen over de gevolgen, dat is in Groningen niet zo moeilijk, er zijn hier geen extremisten, een paar misschien die beven door de aarde, ook daar moet ik oppassen. Ik kan er geen touw meer aan vast knopen, morgen knoop ik een hangmat tussen twee bomen om rustig in te liggen, nadenken over een gekke wereld, ik snap er soms niks van.

Dat is niet waar, een dooddoener, het is heel eenvoudig als iedereen aardig/lief is voor een ander dan wordt het leven een stuk eenvoudiger, gewoon proberen, morgen beginnen.