Eindelijk een dag met warme zon, zo'n dag dat ik in 's morgens vroeg in de zon ga zitten met een boek en de krant, een kop koffie staat op een houtblok dat nog in stukjes gekloofd moet worden. Wolken vliegen voorbij, ik lees mijn boek over Sting uit, de stoel achter over, heel even dommel ik weg naar dromenland, de hond blaft me terug in de werkelijkheid, een ontbijt met zelf gebakken ciabatta brood, kaas, ei, dik belegd, het leven is goed op het platteland en ik geniet ervan zonder zorgen. Er moet wel iets gebeuren ook al is het zondag, ik begin aan een affiche, zwart - wit in drukletters, waarvoor laat ik nog even in het midden, de uitnodigingen verstuur ik deze week. Ik ga op bezoek bij mijn moeder, neem een tas met eten mee, dan kan ze deze week vooruit zonder naar de winkel te gaan, hoewel dat wel goed voor haar zou zijn, dat zei ze zelf ook, iets meer bewegen, altijd de rollator mee, waar ik ook ga, wijsheid komt met de jaren. Ze vertelt over haar leven, alleen de laatste jaren, zo gaat dat, niet ongelukkig maar ze mist haar vriendinnen om naar toe te gaan, als je ouder word vallen er steeds meer mensen weg om je heen. Een nieuwe bootreis is geboekt voor eind mei, meer kan ik ook niet meer, zegt ze, maar ze laat zich verzorgen en geniet er van, ik hoop dat ik me ook zo kan overgeven aan de ouderdom zonder terughoudendheid en schaamte over wat ik niet meer kan. Op de terugweg zing ik hard mee met de muziek in de bus, raampje open, ik stuur met één hand, zwaai naar de bestuurder van een zelfde bus die ik tegenkom, het is mei, ik voel me vrij. Thuis wacht het gewone leven op me, de was moet worden opgevouwen, de afwasmachine moet worden uitgeruimd en andersom, de dieren willen eten net als ik, de vrijheid verdwijnt even naar de achtergrond tot ik een plaat op zet van Sam Cooke, ik zing mee, ben weer verliefd. Het is mei, de pony blijft vanaf nu in de wei.