Hoe bang kan je zijn.
Het rommelde wat in de verte, de hond was onrustig, ik dacht nog even aan bevingen die ik niet kon plaatsen, maar hier in groningen heel gewoon zijn, steeds dichter bij klonk de donder, flitsen verlichten de kamer, regen tikte op het dak van de serre, de hond kroop weg achter de bank. Ik was haar even kwijt in het huis, gehijg, ze volgde me waar ik ook heen ging, ik vond haar terug op de stoel van opa Lelivelt. Het dondert nog steeds flitsen in de verte, ik ben ook wel eens bang voor onbekende dingen, trek me terug in mijn huis zonder te vertellen wat er is, het knettert af en toe in mijn hoofd en niemand weet er van. De hond ligt op mijn stoel en is veilig, ik ga er zo op zitten en draai nog een mooie plaat, we zijn samen en kunnen de wereld aan als we elkaar helpen. Gelijk de vraag hoe kan een hond mij helpen, gewoon door een hond te zijn en niets meer, ik ben een mens, dat is al moeilijk genoeg.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}