Eten en drinken in overvloed ( wat een rijkdom), de kinderen hadden veel plezier.
Mooi dat het zo kan, zonder gedoe en geruzie schreef Jolle vanavond. Het is bijzonder om met de familie een weekeinde samen te zijn, we hebben het goed, weinig gedoe, we zijn er nog allemaal, er wordt veel gepraat over hoe het met ons gaat, steeds openlijker worden "moeilijke"onderwerpen zoals ziekte en dood aangekaart, logisch denk ik, we worden ouder, de dood ligt op de loer, maar we zijn even niet thuis. Ook wel uitzonderlijk, er is helemaal niet geklaverjast en we gingen redelijk vroeg naar bed, ouder en wijzer.

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"

Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."

P.N. van Eyck