"Veel mensen kwamen oog in oog met het lijden tot de overtuiging dat ze de 'hypothese God' (hypothese = stelling die men als waarheid aanneemt) uit hun kijk op de wereld moesten schrappen. Prima, laten we die schrappen maar wordt daarmee de mate van het lijden in de wereld minder? Of wordt daardoor slechts de kracht van de hoop minder en krijgt het kwaad zo meer kans om niet alleen in de buitenwereld te zegevieren, maar ook het menselijk hart met cynisme en wanhoop te vergiftigen?"

Tomas Halik.

Ik las deze mooiste zin in de krant van gisteren, dacht er vandaag over na of ik het begrijp na de zin vaak te hebben herlezen, een zin Johan Cruyff waardig in eenvoud en raadsel, maar als iets tot nadenken stemt moet het goed zijn. Ik kan kiezen tussen the Passion en een terugblik op het leven van Johan op televisie, ik ga lopen met de hond en denk na over de zin, de zin van het leven van een geniale voetballer en de Verlosser, wiens laatste moment wordt nagespeeld door mensen die niet geloven. Ik hoef het niet te zien, van de voetballer kan ik de mooiste momenten dromen, van de Verlosser droom ik als ik naar de Matthäus Passion luister.

Afscheid

Daar gaat-ie dan! Ik heb het nog beleefd,

geen sterveling die mij dit af kan pakken.

Hoe zette hij zijn schaduw niet te kakken,

al zat die nog zo aan hem vastgekleefd.

Hij kon zich in een elftal vertakken:

zo'n man die alles neemt en alles heeft

maar op z'n tijd ook wel een bal afgeeft

voorzien van alle denkbare gemakken.

Daar gaat-ie dan! Het grote fenomeen

daar net als ik en Rembrandt werd geboren

in Nederland - ik voel me uitverkoren.

Met Rembrant echter heb ik niets gemeen

de aanblik van de Munt en Westertoren,

maar Cruijff heb ik gezien - door merg en been.

NICO SCHEEPMAKER