Dezelfde weg.
Hoevaak heb ik deze weg al gereden, dacht ik vanavond toen ik terug reed naar huis, dezelfde weg heeft een paar variaties, links om of rechts af, de afstand maakt niet uit. Linksom vind ik mooier, die weg gaat eerst door het Slochterbos, dan de landerijen, het lijkt altijd even of ik op vacantie ga, maar ik ben op weg naar mijn werk. Soms rijd ik hele stukken in gedachten, ben ik er al bijna terwijl ik voor mijn gevoel net op weg ben, gevaarlijk, ik weet het niet, opletten doe ik wel. Zoveel jaar ga ik daarlangs en het verveelt eigenlijk nooit, er is altijd wel iets te zien, de zon die opkomt, reeën die staan te grazen en er is altijd eentje die op staat te letten wat er om ze heen gebeurt, waakzaam, vogels die elkaar achterna zitten, niet alleen voor hun plezier, maar ook omdat er op ze gejaagd wordt door een roofvogel, schapen met lammetjes, paarden met veulens, het land wordt omgeploegd en er begint van alles te groeien, bomen krijgen weer bladeren of verliezen ze, het is nooit saai onderweg. Ook niet als ik nog niet helemaal wakker ben of op de terugweg moeite heb om mijn ogen open te houden, de maan schijnt over het verlaten land, ik ken elke bocht, bijna elke hobbel in de weg en het belangrijkste: ik heb nooit haast, ik neem de tijd om er te komen, altijd, waar ik ook heen ga.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}