In de krant van vandaag staat een interview met Halbe Zijlstra, de fractievoorzitter van de VVD, hij zegt:"We zijn in Nederland vind ik veel te lang tolerant geweest naar intolerantie jegens onszelf." Kent verdraagzaamheid grenzen, waarom ben ik naar de één toleranter dan naar een ander, waarom pik ik van een geliefd iemand meer dan van een onbekende, waar komt die tolerantie vandaan? De verkiezingen komen er aan, stemmen moeten gewonnen worden, dan wordt de tolerantie duidelijk minder, er moeten muren om landen worden gebouwd, in plaats van bruggen geslagen, kilometers prikkeldraad wordt neergelegd, niet om mensen binnen te houden maar om ze buiten te sluiten. Is verdraagzaamheid een luxe voorbehouden aan mensen die de macht hebben, vluchtelingen moet stil en nederig zijn, zich gedragen en zich onze goedheid laten welgevallen.

Het zou mooi zijn als er eens een regering komt zonder politieke kleur, maar met mensen die verstand van zaken hebben, wijze mensen, die ons de weg kunnen wijzen wereldwijd. Helaas worden die mensen vaak vermoord of de mond gesnoerd, we willen zelf de richting van ons leven bepalen,het maakt vaak niet uit tenkoste van wat en van wie dat gaat.

Ik loop met de hond door de velden, denk er over na, maar ik krijg het niet helder in mijn hoofd. In de verte hoor ik een klok luiden, het luiden gaat over in beieren; er wordt iemand begraven, het is dan wel weer een geruststellende gedachte dat dat moment voor iedereen komt, ook wel een beetje angstig, want je weet niet wanneer dat is. Het leven is eindig, maar besef ik, het zou mooi zijn als we elkaar dat leven zouden gunnen in alle vrijheid en het van niemand (vroegtijdig) afpakken of dat leven beperken tot overleven, tolerantie is zo gek nog niet.

Als ik verder loop, gaan al deze gedachten door mijn hoofd, ik kom er niet uit, er komt steeds meer bij, het wordt een warboel. De klok beiert nog steeds, het is niet de klok van Schildwolde, maar van Slochteren, iets verder weg, we zijn verdrietig, maar na de begrafenis gaat iedereen verder met zijn of haar leven, zo moet het ook. Ik denk dat ik straks toch maar weer een traytje bier koop, na een week water drinken wordt het een beetje saai.