Het huis kraakt.
Ik woon in een houten huis dat onderhevig is aan de krachten van de natuur, het klinkt erger dan het is, er kraakt elke dag wel iets, ik ben er aan gewend, het huis stort niet in. Ook niet door de bevingen in Groningen, tenminste dat hoop ik, hout is toch wat veerkrachtiger dan steen, het vangt de klappen beter op, ik ben geen expert, ik weet het niet zeker. Het waait rond het huis, gekraak alom, bomen buigen door, er vliegt van alles weg dat ik later weer op moet halen, het is niet erg. Soms droom ik nog wel eens van de woonark waarin we woonden, slecht weer, storm, de boot ging heen en weer, de touwen knapten tot we kabels van staal hadden. In mijn droom zinkt de boot, drijft af, het zweet breekt me uit, het is nooit gebeurt gelukkig. Ik draai nog een plaat "Riders on the storm".
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}