Nooit meer slapen.
Ik lees het boek van W.F.Hermans over een reis naar noord Noorwegen, ik zoek de plaatsen, rivieren, bergen op, we zijn er geweest, vlakbij, ik herken het afzien, de onthechting, anders dan bij het motorrijden is het lopen met een zware rugzak niet te vergelijken, we reden over de hoogvlakten in een rustig tempo, alles konden we zien, er waren geen muggen die ons het leven zuur maakten, het was een reis in alle eenvoud. Weinig slaap ken ik van nachtdiensten, waar ik vooraf niet ging slapen of achteraf wakker bleef, een euforische beleving die ik gelukkig niet meer hoef mee te maken of is het een gemis om een nacht door te halen? De laatst keer was het toen mijn broers kwamen kaarten, heel laat op bed, ik liep nog even met de hond langs het paard, ging zitten op de oude stoel op de veranda, even wegdutten, koffie zetten, brood bakken en iedereen was weer wakker. 's Avonds viel ik vroeg in slaap op de bank, de jaren gaan tellen ook al wil ik daar niets van afweten, forever young, maar dat is een illusie. Voorlopig geniet ik van het leven in voor-en tegenspoed.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}