Wit.
De meeste dagen verlopen hetzelfde in een ritme van opstaan, de krant lezen als die er al is, voor de dieren zorgen, werken, voor de dieren zorgen, koken dat is voor mezelf zorgen, eten, opruimen, muziek luisteren, lezen. Veel meer is het niet, ik kan er ook niets aan doen, saai, gewoon, heel alledaags, ook nog even mijn mail lezen, daar gebeurt ook niets bijzonders, vandaag een mail van een vergeten vriend (dat vergeten ligt aan mij), daar kom ik later misschien op terug. Ik laat de hond uit in de sneeuw, het is donker met een beetje licht van de maan, de hond is zwart-wit, een friesche stabij, maar in het wit van de sneeuw lijkt het wit van haar vacht anders wit dan normaal als er geen sneeuw ligt, wat is wit?, ik zou er een gedicht over kunnen schrijven; beelden vertekenen, gedachten komen en gaan, het regent buiten, de kachel is aan, ijs op de ruiten, waarop kan ik rekenen, de hemel of de hel. Zo kan ik nog wel even doorgaan in een soort van dichtvorm, rijmen tot ik er bij neer val.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}