Genoeg Bowie muziek voor vandaag, prachtig natuurlijk en dat blijft het, een overdaad aan nieuws over hem in de krant van vandaag, morgen boze reacties van lezers die het niets vinden, al dat nieuws over een pop ster, is er geen ander nieuws, belangrijker. Wat is dat NIEUWS, is er iets nieuws onder de zon?, ik denk het niet, alles is er al een keer geweest, ook al denken wij van niet, ergens begon het, daar zijn de meningen nog steeds over verdeeld en het zal een keer eindigen, wanneer dat is de vraag, maar als we allemaal zo door gaan als we nu doen zal dat niet zo lang meer duren. We denken dat we alles kunnen, op alle vragen een antwoord hebben, alle problemen op kunnen lossen, dat is misschien ook zo, maar we blijven mensen, dat is het probleeem. We gunnen elkaar weinig, laat staan dat we anderen helpen als ze in nood zijn, het verhaal van de barmhartige Samaritaan wordt niet meer voorgelezen, we zijn de weg kwijt.

Gesprek met een wetgeleerde; gelijkenis van een barmhartige Samaritaan
[25] Daar* kwam een wetgeleerde naar Hem toe om Hem op de proef te stellen. ‘Rabbi,’ zei hij, ‘wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwig leven?’ [26] Hij zei tegen hem: ‘Wat staat er in de wet geschreven? Hoe leest u dat?’ [27] Hij gaf ten antwoord: ‘U zult de Heer uw God liefhebben* met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.’ [28] Hij zei tegen hem: ‘Juist geantwoord! Doe dat en u zult leven.’
[29] Maar hij wilde zich rechtvaardigen en vroeg aan Jezus: ‘Ja maar, wie is mijn naaste?’ [30] Jezus* nam weer het woord en zei: ‘Op reis van Jeruzalem naar Jericho viel iemand in handen van rovers. Ze schudden hem uit, mishandelden hem en lieten hem halfdood achter. [31] Toevallig kwam er een priester langs die weg; hij zag hem, maar liep in een boog om hem heen. [32] Ook een Leviet die voorbijkwam en hem zag, liep in een boog om hem heen. [33] Toen kwam er een Samaritaan langs die op reis was; hij zag hem en was ten diepste met hem begaan. [34] Hij ging naar hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze. Toen zette hij hem op zijn eigen rijdier en bracht hem naar een herberg, waar hij hem verder verzorgde. [35] De volgende ochtend haalde hij twee denariën tevoorschijn en gaf ze aan de waard. “Zorg voor hem,” zei hij, “en als u nog meer kosten moet maken, zal ik ze u op mijn terugreis vergoeden.” [36] Wie van die drie is naar uw mening de naaste geweest van de man die in handen van de rovers was gevallen?’ [37] Hij zei: ‘Hij die hem barmhartigheid heeft bewezen.’ Jezus zei tegen hem: ‘Doe dan voortaan net als hij.’

Dat is de vraag, Wie is mijn Naaste, is dat mijn buurman, mijn vriend, kies ik hem of haar uit of zijn alle mensen mijn naasten en heb ik de plicht om voor ze te zorgen ongeacht waar ze vandaan komen, wie het weet mag het zeggen. Er wordt geschreeuwd dat ze weg moeten, ergens ver weg in de polder moet maar een kamp gebouwd worden, niet in onze straat, ons dorp, onze stad en helemaal niet dicht bij ons in de buurt, we zijn bang voor anderen, we zijn bang voor ons zelf, we kijken teveel televisie en vertrouwen op de mening van bekende nederlanders in plaats om zelf na te denken, we zijn nalopers geworden in plaats van voorlopers, mensen die nieuwsgierig zijn naar de wereld van anderen en ons niets laten vertellen, we weten het zelf, dat laten we zien. Ik heb makkelijk praten, ik weet het, ik woon in een klein dorp aan de rand van een weiland, als daar een asielzoeker kamp gebouwd zou worden, zou ik daar ook niet blij van worden of een windmolen park , ook zo'n gedoe in de provincie naast de aardbevingen, niemand wil meer wat, we maken elkaar gek
in plaats van na te denken, zelf na denken wat je wilt, daarin verschillen we van dieren, we zijn geen kudde makke schapen, wij hebben verstand, laten we het gebruiken ook al valt dat niet altijd mee als de problemen dichterbij komen net als de windmolens. Prachtig boek trouwens van Cervantes, Don Quichote de la Mancha, die vocht tegen molens samen met zijn knecht Sancho Panza, ik kocht het bij de Slegte voor de gravures van Doré, maar ik las het in één adem uit. Misschien moeten we het boek uitdelen aan alle tegenstanders van windmolens, vechten tegen de bierkaai of samen een biertje drinken, het einde is in zicht als we niets doen.

Even geen Bowie meer, The Last Waltz van the Band, PLAY IT LOUD en dat doe ik, over the Band is ook nog veel te schrijven, luisteren is beter.

4. 

   4:12