Vanmorgen om 6.15 uur op, koffie, koffers in de auto, die onder het ijs zat, gelukkig wel een doek op de voorruit, krabben en daar gingen ze op weg naar schiphol, rustig rijden, vooral het eerste stuk. Een vreemde gewaarwording vond ik het, mijn dochter die een half jaar weg is, gelukkig heeft ze er veel zin, ziet er niet tegen op of ze laat dat niet zo zien, net als haar vader zou doen. Een paar berichtjes tijdens de reis, goed aangekomen op Schiphol, de vlucht naar Helsinki ook, het is koud, even wachten, dan naar Kajaani, waar een taxi staat te wachten en haar naar de campus brengt, prima geregeld. Op de campus staat iemand te wachten met de sleuten van de kamer en het beddegoed, wat wil je nog meer. In het vkiegtuig naar Kajaani heeft Julia al mede studenten getroffen en ze gaan samen boodschappen doen bij de Lidl, waar Jolle en ik koffie hebben gedronken en geschuild voor de harde regen op onze reis naar de Noordkaap.

Hier een stukje verslag van die dag:

Crossroads, woensdag 18 juni 2015

Het zonnetje schijnt vanmorgen en het is een stuk aangenamer. Ontbijten in ons eigen hutje met uitzicht over het meer, ook nieuw. We rijden de camping af en gaan verder op het c-weggetje van gisteren. Heerlijk ontspannen, we rijden 50 km. en ik neem de tijd om rond te kijken, in plaats van te zitten kleumen met de blik op oneindig. Eindeloze bossen van naaldbomen, zover ik kan kijken, met meren daartussen en rust, het eerste uur kwamen we 4 of 5 auto's tegen. Ik ruik het bos en het hout, gekapte stammen liggen in grote stapels langs de weg. Bij elk huis ligt een enorme voorraad hout, netjes opge- stapeld. Ik voel me tevreden, bijna gelukkig en kan zo nog uren doorrijden, ik raak in een soort trance. Ik ben blij dat we geen intercom hebben, we rijden samen, maar ieder met zijn eigen gedachten. Er steekt een rendier over op zijn gemak. We komen op een kruispunt en stoppen even, niet om de duivel te vragen om een gunst; mooi weer of iets dergelijks, en zo onze ziel op het spel te zetten, maar om een appeltje te eten.
We rijden iets verder en slaan af om over een b-weg naar Kajaani te rijden, enorme gras
landen die geel zien van de boterbloemen, maar geen koe te bekennen. De enige dieren die hier vrij rondlopen, zijn rendieren. Paarse en roze lupines bloeien langs de weg.
20 km. voor Kajaani begint het te regenen, hard en lang, we schuilen bij een lidl en als het droog zoeken we de camping op. Die blijkt te zijn gesloten, er ligt nu een mooi golf veld, balen. We rijden verder naar Vukojari of zoiets, waar we bij een camping van een kerk komen, ze staan raar re kijken als we zeggen in een tent te slapen, maar we krijgen een prachtige plek bij het water naast een vuurhut. Nu zitten we in de kerkruimte naar voetbal te kijken, nederland - australie en ze hebben koffie voor ons gezet en broodjes erbij. We blijven hier nog even.

Reageer

Vul onderstaande velden in om een reactie te plaatsen op dit reisverhaal.