Van morgen moest ik bij de garage zijn om een heel klein onderdeel te laten plaatsen, een verbindingsstuk in de vacuüm slang, er zat een gat in wat gepaard ging met geknal, onregelmatig lopen van de motor en tenslotte het uitvallen van de motor bij het stationair draaien. Een fluitje van een cent, vijftien minuten werk, maar toen ik weg wilde rijden startte de motor niet, wat gerommel met draadjes en alsnog opgelucht naar huis, eerst even tanken. Carien wilde met het openbaar vervoer naar Groningen, flauwekul, ik breng je naar Haren, net zoals meestal, de bus reed als een zonnetje, (Carien zei nog dat de bus goed bij me past, ze kan me niet voorstellen in een moderne auto, ik ook niet), beter als de laatste tijd, zoiets moet je natuurlijk niet denken, want we gingen de bocht om in Haren naar het station en de motor sloeg af. Starten tot de accu bijna leeg is, zelf rommelen aan de draadjes, maar welke, ik heb er geen verstand van, de garage gebeld, ze komen er aan, afscheid nemen op de stoep, gelukkig is het station vlakbij. Wachten vind ik niet erg, heel veel tijd in een leven gaat verloren met wachten, tijd die je ook kan gebruiken om na te denken in plaats van boos te worden op wie of wat eigenlijk? Een oude auto heeft nadelen, maar ik zie ook vaak nieuwere modellen langs de kant van de weg staan, is dit een samenloop van omstandigheden, ik hoop het. De monteur heeft de bus is in no time weer aan de praat en rijdt achter mij aan naar de garage, koffie drinken met de mannen, het is pauze, heel lang heb ik niet meer met zoveel mannen rond een tafel gezeten en slap geouwehoer aangehoord, herinneringen. Draadjes worden losgetrokken, ingespoten, vastgezet, gestart, nog een keer gekeken, weer de motor aan, succes er mee. Overmoedig zeg ik tegen de monteur, dit jaar kom ik niet meer terug en ik rijd naar de winkel een kilometer verder om er boodschappen te doen die er ergens anders wilde halen, maar het is al laat. Ik start de motor en er gebeurt niets, ook bij mij niet, ik ben niet teleurgesteld of boos, eigenlijk moet ik even lachen, het is niet anders, ik bel de garage en weer komt een monteur, die de motor aan de gang krijgt, hij rijdt achter me aan terug naar de werkplaats. Ik krijg een leenauto, laad de boodschappen over en rijd naar huis, de hond zit kwispelstaartend op me te wachten, de hele middag naar zijn mallemoer, niks gedaan, maar rustig gebleven onder vervelende omstandigheden, het kan erger, denk ik.

Thuis zorg ik eerst voor de dieren, ook zonder gemopper, kachel aan, kaarsjes, ik kom tot rust in mijn luie stoel. Gisteravond heb ik mijn lief Lost Angeles van Colosseum laten horen, onbekend voor haar, maar prachtig vond ze het. Ik draai de live plaat uit 1971 van kant 1 tot en met vier, volume hard en weg zijn alle zorgen, morgen is er een nieuwe dag.

Tot slot, met algemene stemmen is Lost Angeles van Colosseum gekozen tot de plaat van het jaar, niet alleen dat nummer, maar de hele live LP staat op nummer ééN, daar kan de top 2000 niet tegen op.