Het is niet koud, toch de houtkachel aan, kaarsjes passen ook bij de tijd van het jaar, een vuurtje stoken dat is iets wat ik prachtig mooi vind, waar komt die fascinatie voor vlammen en rook toch vandaan? Toen ik vier of vijf was sliep ik in een ledikantje naast het bed van mijn ouders, we woonden in bij een oudere vrouw, wij woonden op de zolder twee trappen omhoog, ruim genoeg voor een gezin met drie kinderen in die tijd, eind jaren vijftig, maar het was behelpen, vertelde mijn moeder, het liefst woon je op jezelf. Mijn vader heeft altijd gerookt, toen was het heel gewoon om in bed nog een laatste sigaret, of 's morgens een eerste dat weet ik niet meer, te roken, er lagen lucifers op het nachtkastje en dat was heel verleidelijk voor een jongetje van vier of vijf. Ik stak er de lakens van mijn bed mee in de brand, gelukkig kon ik de brand zelf doven en daarna snel onder de dekens kruipen, maar verbrande lakens kan je niet zo maar weg moffelen, mijn moeder kwam er achter, wat er verder gebeurde weet ik niet meer, wel dat de lucifers verdwenen van het nachtkastje. We maakten altijd een kampvuur als het mocht in de vacanties in haselunne duitsland, niet te hoog jongens zei mijn vader, een klein vuurtje om bij te zitten mijmeren, staren in de vlammen, nog steeds is dat prachtig, achter in de tuin staat een ton waar hout in verbrand kan worden, vuur blijft betoveren.

Ook in de muziek kom je vuur tegen, Fire door Arthur Brown, Light my Fire - the Doors, Bruce Springsteen schreef Fire, ook gezongen door de Pointer Sister, Jimi Hendrix stak zijn gitaar in de fik op het Monterey festival in 1967.

James Baldwin schreef het boekje The Fire Next Time: God gave Noah the rainbow sign, no more water, the fire next time.

Nu nog een aflevering kijken van Jordskott, een Zweedse thriller.