Is het erg dat we allemaal verschillend zijn in eigenlijk alles, van talent, capaciteit, intelligentie, vaardigheid tot hoe we er uit zien en nog veel meer, waarom kan de één beter sporten, is een ander slimmer, wie vertelt me dat? Is dat verschil juist spannend, mooi, prachtig en uitdagend of worden we jaloers op elkaar en gunnen elkaar het licht in de ogen niet, waar komt dat dan weer vandaan. Hoe komt dat de ene mens blij is voor wat een ander kan of presteert terwijl iemand anders er kwaad over spreekt. Waar moeten we beginnen om tot elkaar te komen in al onze ge/verstoordheid? Als we er samen iets van willen maken in deze wereld zullen we allemaal radicaal ( ik gebruik het woord expres) moeten veranderen, anders gaan denken, uit onze kleine wereld stappen in een grote wereld van samen zonder verschillen. Dat houdt waarschijnlijk in dat de mensen in het rijke westen iets van hun welvaart in moeten leveren om anderen te helpen die het niet zo goed hebben, de verdeling van rijkdom is niet eerlijk lees de geschiedenis er maar op na hoe dat is ontstaan, het heeft veel kwaad bloed gezet bij alle mensen die onrecht is aan gedaan en onderdrukt zijn geweest. Nu plukken we de vruchten van het leed dat onze voorvaderen hebben gezaaid, misschien kunnen we daar een voorbeeld aan nemen om het nooit meer zover te laten komen of zijn we al te laat, het kwaad is geschied, de geest krijgen we nooit meer in de fles. Of is er ergens nog een wonderlamp?