Elf november is de dag dat mijn lichtje branden kan, er zijn zoveel liedjes die je kan zingen als je langs de deuren gaat om vooral snoep op te halen, vorige week hebben we op het werk geoefend samen met het Orkest, zelfs een St. Maarten blues kwam voorbij, die hoor ik Cuby nog niet zo snel zingen, maar de platen zijn prachtig, beetje vies, ik maak ze schoon, een krasje maakt niet uit. Blues achtervolgt me al mijn leven lang, droevige, langzame muziek volgens het woordenboek, ik maak me er langzaam van los, voorzichtig om niet te snel een ander iemand te worden, dan schrikt iedereen, als ik opeens sta te swingen op de muziek van Tiesto of zijn collega's. Twee meisjes kwamen langs om hun St. Maartenliedje te zingen, dat is twee meer dan vorig jaar, een nieuw liedje, vrolijk geen blues die draai ik binnen, een schaal vol snoep blijft over, maar daar weten de kleinkinderen wel raad mee.

Ik liep met mijn lantaren en mijn lantaren met mij, eerst langs de winkels, Hartog op de hoek van de straat, daarna door de buurt, toen ik ouder werd gingen we naar de ebbingestraat, winkel na winkel, naar de wielewaal flat als het regende, overdekte gallerijen, iedereen was thuis. Als iemand niet thuis was of niet open deed zongen we : "hier woont juffrouw kikkerbil die ons niets meer geven wil." Kinderen zijn meedogenloos, we zongen het bij een huis aan de Oosterhamrikkade, er werd niet opengedaan, we zongen juffrouw kikkerbil en liepen verder, toen ik even later achterom keek stond er een oude vrouw met een mand snoep in haar handen, maar er was niemand om het aan uit te delen, twee trappen afdalen duurde langer dan het liedje dat we zongen, maar ik durfde niet terug te gaan om nog een keer te zingen, dat is de ultieme Sint Maarten blues, het is droevig en langzaam de trap af, wij hadden geen geduld om er op te wachten, hebberig als we waren. Thuis de hele zak omkeren op tafel, kijken wat ik had opgehaald, snoep, fruit (liever niet), een dubbeltje,een cent, een stuiver soms meer, maar heel veel snoep, het ging in een trommel en als ik zuinig was had ik er tot januari genoeg aan.