Waarom lees ik een boek is een vraag die ik mezelf regelmatig stel, stoppen met lezen en boeken kopen is moeilijk, bijna onmogelijk, ik neem het me voor, lees een boekrecensie , word nieuwsgierig, wacht een tijdje koop het boek tweedehands  misschien een goed boek nieuw. Ik weet pas of een nieuw boek goed is als ik het heb gelezen, daarin schuilt het gevaar, dat is de prijs voor het boek. Een nieuw boek, bestseller kost meestal rond de 20 euro, heb ik dat er voorover zonder dat ik weet of het boek goed geschreven is, laat ik me meeslepen door goede recensies of wacht ik tot ik het boek een jaar later tegen kom in de kringloopwinkel voor 4 euro, en wat is goed geschreven, wie bepaalt dat? Recensies lezen doe ik al heel lang, tussen de kritische woorden door lees ik het verhaal van het boek, over taal wordt niet zo vaak geschreven, wel over slechte vertalingen, waar gaat het over? Boeken zijn als het nieuws, even staan ze in de belangstelling, maar de volgende dag liggen ze bij het grof vuil, in een doos oud papier of wordt er de kachel mee aangestoken, ik doe het liever met de krant van gisteren. Als ik een boek gelezen heb leg ik het weg, zet het op de plank, alfabetisch op land geordend, op een stapel in de hoek, vergeten boeken zijn het mooist als je ze terug vind als je denkt dat ze weg zijn, uitgeleend. Uitgeleende boeken zijn een ramp, je moet vragen of ze terugkomen, terwijl je verwacht dat ze uit zichzelf de weg terug vinden, ze zijn het spoor bijster, een lege plek op de plank is hun deel, ze voelen zich ontheemd, vervreemd van hun woonplaats, zo ben ik terug bij de echte ontheemden van deze wereld, ze vinden hun weg niet terug, misschien later, heel veel later als er eindelijk iets gedaan wordt aan de problemen die uitgeleend zijn, het boek is zoek geraakt, niemand kent het verhaal meer of wil het niet vertellen.

Eigenlijk durf ik het niet te vertellen na de vele slechte tijdingen, ik heb mee gedaan aan een bevolkings onderzoek darmkanker en alles is goed,  over twee jaar weer. Ik ben er stil van.