Een vervolg.
Als ik thuis kom staat de wasmachine aan, een briefje op de tafel van mijn zoon, ik stop de rest van de was in het apparaat ga wandelen met de hond, was is was. Later wordt de was opgehaald, we praten over kinderen die morgen terug gaan naar hun moeder, twee weken zijn ze samen geweest bij hun vader, dat lijkt me zo ongelofelijk moeilijk. Scheiden doet pijn, de oorzaak is niet zo belangrijk, de gevolgen wel, vooral voor de kinderen of ze jong zijn of iets ouder, dat maakt niet uit, de wereld waarin jij leeft valt uit een in twee werelden, daar heb je niet om gevraagd, maar je hebt niets te vertellen over het leven van je ouders, je kan alleen maar volgen of er tegen in gaan met volle kracht, ouders zijn niet alles, helemaal niks, het zijn sukkels die werken, veel televisie kijken, maar ze houden van jou.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}