Akoestische gitaar.
Ik moest opzoeken hoe je het schrijft, akoestische gitaar, de dikke van dale heeft deze week een nieuw exemplaar gepresenteerd, ik moet een beetje op de spelling letten. Altijd was er iemand die een gitaar mee nam naar een feest, een kampvuur, de kroeg, het strand, overal werd gitaar gespeeld, gezongen, we kenden de liedjes en anders leerde ik ze, hoe vaker uit - hoe meer liedjes ik mee kon zingen, gitaar spelen deed ik op mijn kamertje, daar bleef het bij. Ik draai de platen, zie in mijn herinnering de mensen en de plaatsen terug, veel namen ben ik vergeten, de gezichten niet.
I'm searching for a heart of gold and I'm getting old, keep me searching for a heart of gold, keep me searching and I'm growing old.
Talkin' bout my generation, I hope I die beforeI get old.
To old to rock & roll, to young to die.
Met die erfenis aan liedjes zit ik opgescheept, er is nog veel meer, ondertussen proberen de makers, zangers, bands van deze songs tegen beter weten in te overleven, ze gaan door ook al klinkt het nergens meer naar, ze krijgen applaus van het publiek dat het prachtig vindt als ze hun kunstje nog een keer opvoeren, soms is het beter om te stoppen, maar what the fuck, ik luister nog steeds graag naar die akoestische gitaar, zing de liedjes mee, forever young zong Dylan, zo is het maar net.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}