Morgen is de laatste dag van september, dan komt october, steeds vroeger wordt het donker naar de winter toe, wat gaat het jaar op eens snel voorbij, de dagen vliegen. Toen ik jong was leken de zomers eindeloos te duren, er kwam geen einde aan, herinneringen geven een vertekend beeld van de werkelijkheid, de dagen toen en nu zijn even lang, net als de seizoenen, het enige verschil is mijn leeftijd. Ouder worden gaat heel geleidelijk, ik merk er niet zoveel van, wat strammer'in de benen, de rug die af en toe opspeelt, pijntje hier en daar, het valt mee. Mijn krasse buurvrouw van ver in de tachtig zag ik vanmiddag achter een rollator naar huis schuifelen, dat zette me wel even aan het denken, het is een onomkeerbaar proces ouder worden en weg reed ik op mijn oude motor, die ook aan dit proces onderhevig is, maar met een motor achter een rollator is geen gezicht. Onderweg zag ik een man en een vrouw op een tandem, ik bedacht hoe dat er uit zou zien, een motortandem, je zit achterop, rijd mee, maar je stuurt niet, ook maar geen gas meer geven dan, misschien een beetje meehangen in de bocht, wel de goede kant op anders gaat het alsnog mis, het houdt een keer op.

Wel weer een fijn vooruitzicht, een mailtje over ons familie weekeinde volgend jaar april, dat gaat gewoon door, weer of geen weer, gezellig.

Ondertussen luister ik naar de live lp van Joe Cocker, opgenomen in Cologne, Germany in april 2013, prachtig!