The Doors heb ik helaas nooit live kunnen zien, de enige keer dat ze in Nederland optraden zakte Jim Morrison op het podium na een paar nummers in elkaar door overmatig drank en drugs gebruik en moest toetsenist Ray Manzarek de zang voor zijn rekening nemen, een afknapper. Vanavond trad the Doors alive, een tribute band, op in Groningen, alle bekende nummers speelden ze, eerst wat aarzelend, het werd al snel beter tot goed, de zanger heeft een stem als Jim, de band was goed ingespeeld op originele instrumenten, heerlijk om die nummers live te horen en mee te zingen. Ik zie wel eens een dvd met een optreden van Andre Hazes, mensen zingen uit volle borst mee, nu snap ik het een beetje, dit is mijn muziek. Na twee tonen herken ik het nummer, de tekst komt vanzelf, de muziek klinkt verrassend goed, niet helemaal als de plaat, maar the Doors speelden live ook anders, het is een een groepsgebeuren, iedereen zingt mee, de zanger speelt er op in, laat mensen woorden schreeuwen, het publiek doet mee. Dat is het verschil met de echte zanger, Jim, die wars was van alles wat het publiek wilde, als je komt voor de muziek schreeuw je er niet door heen, "give the singer some", luister naar de live platen van the Doors, kijk op youtube naar hun optredens, documentaire's, lees de biografie, ik weet het, ik ben een beetje gestoord als het op muziek aan komt, ik wil alles horen, weten, lezen. Als Jim optrad gebeurde er altijd wel iets, hij ging tegen de politie tekeer, kwam te laat, dronken op het podium, daagde het publiek uit in woord en gebaar, het was nooit saai of braaf. Vanavond was het niet saai, er werd heel goed gespeeld, af en toe kippevel, maar wel heel braaf, geen onvertogen woord, een enkele fuck, maar dat hoort niemand meer. Toen er met bier werd gegooid richting podium en de guitarist zijn beklag deed bij de zanger, die eerst nog door zong, maar even later het publiek vermanend toesprak, miste ik de uitbarsting die ik van Jim had verwacht of juist niet, kom maar op met dat bier, net hoe zijn pet stond, onberekenbaar, maar dat maakte elk optreden tot een gebeurtenis, tot hij er genoeg van kreeg dat de mensen kwamen voor de ongeregeldheden, de rellen in plaats van voor de muziek. De muziek was goed vanavond, onverwacht goed, een stem als Jim, muziek als the Doors, maar er werd nergens tegen aangeschopt, alle heilige huisjes bleven staan, er werd niet gescholden, gevloekt, het was voorspelbaar GOED.

Ik luister nog even naar een plaat van the Doors, bij de eerste tonen hoor ik al het verschil, dit is echt, vanavond was namaak, maar wel een heel goede show, het publiek is snel tevreden. Ik ben blij dat ik al mijn Doors platen nog heb, we played our Doors tapes zong Billy Joel, de herinnering is het mooiste, daar komt geen tribute band dichtbij.