We rijden door de mooie groene heuvels van de Ardennen naar Duitsland, waar we over de over de snelweg langs en door het Ruhrgebied naar Sauerland rijden. Veel wegen die alle kanten op gaan, industrieterreinen kilometers lang, huizen in dorpjes en steden die aan elkaar vast zijn gegroeid, metershoge reclameborden, we moeten veel dingen kopen, mijn ogen krijgen geen rust meer. Grijze fabrieksgebouwen met hoge schoorstenen waaruit grote rookwolken komen, veel vrachtwagens en auto's, waardoor de lucht smerig en mistig wordt, we rijden er door heen, door de drukte heb ik weinig tijd om rond te kijken, veel bijzonders is er overigens niet te zien. We rijden door een heuvelland, komen in een klein dorpje waar we bij een Grieks restaurant Athens een broodje giros eten. Ik dacht dat we de grote steden achter ons hadden gelaten, maar komen in Bonn, waar we door moeten om terug te komen in het groen, stoplichten, veel wachten, optrekken, opletten, rood, groen, veel mensen, verkeer, wij er tussen, Kees weet de weg. Zo'n stad is een oponthoud, het duurt tijden voor je er door heen bent, veel valt er niet te zien. Terug in de groene heuvels, ik zie weer kerktorens in plaats van schoorstenen, heuvels vervangen de fabrieken en huizen, grijs wordt groen, hier voel ik me meer thuis. Het duurt een tijdje voor de grauwsluier in mijn hoofd vedwijnt en de liedjes terugkomen, Gordon Lightfoot, heerlijk om onderweg te zingen, af en toe brul ik de tekst, Jolle kijkt verschrikt achterom, er is niks, een mooie rit door het Sauerland. Wegopbrekingen, omleidingen zorgen er voor dat we kilometers om moeten rijden, uren later komen we bij ons huisje in Battenberg, ik heb me voorgenomen er van te blijven genieten, we rijden flink door, mooie wegen door groene heuvels, de zon gaat langzaam onder. Als we er zijn kunnen we gelijk aan tafel, Peter heeft heerlijk gekookt, 's avonds een biertje bij een warme kachel.