Gisteren wilde ik schrijven over mensen op een perron in Budapest, ze riepen; vrijheid, vrijheid, ze willen naar het beloofde land Duitsland, zo ver weg van huis na een lange reis vol gevaren, ontberingen, niet te bevatten voor mij, zo dichtbij in kilometers zijn ze bij hun doel, vrijheid waar dat dan ook mag zijn. Ik sta er zo weinig bij stil dat de wereld waarin ik leef vrij is, ik ben vrij om te denken wat ik wil, kan zeggen waar het op staat zonder dat ik opgepakt word, onthoofd omdat ik een westerling ben, misschien christelijk, gelovig in dezelfde God, maar een andere profeet predikte Zijn woord, wie weet de waarheid? Vrijheid is het hoogste goed, in denken, in zijn, in elkaar liefhebben, in het niet met elkaar eens zijn, in zeggen waarop het staat, in alles hoe we met elkaar omgaan. We vergeten de verdraagzaamheid zo snel als het aankomt op het eigen belang, ons gelijk, mijn vrijheid die in gedrang komt door de ander, die ik niet begrijp, versta of niet ken, het is een mens net als ik, maar dan moet die mens vluchten door geweld, een verkeerd geloof, andere achtergrond, kleur, zeg het maar, bijna over alles kan je het oneens zijn, oorlog voeren en elkaar vervolgen. Mensen op een perron meer dan zeventig jaar geleden, stil, huilend, schreeuwend , als hun kind, geliefde, vader, moeder, oom, tante, neef, nicht, het maakt niet uit wie een andere kant werd opgestuurd naar het einde, vrijheid was ver weg in die dagen, het is niet te vergelijken met de situatie van deze tijd, maar we leren niets van de geschiedenis; wij leven in vrijheid, dat willen we zo houden, er is weinig ruimte voor anderen die moeten vluchten voor een aanhoudende golf geweld, onverdraagzaamheid (verdraagzaamheid die er vroeger wel was, waarom nu niet meer?) en zoveel ellende, ik kan het me niet voorstellen. Iedereen is welkom, net zo als ik me welkom wil voelen op een andere plaats, in een ander land, tussen andere mensen, we gotta live togheter. Wie zong dat ook al weer, Band of Gypsys, Jimi Hendrix met Billy Cox, bass en Buddy Miles, drums en zang. Muziek verbroederd, laten we het daar maar op houden, zelfs het Concert Gebouw Orkest neemt een oude dirigent weer in ere aan, jammer dat Jimi dood is.