Ik reed vanmiddag terug van het werk, toen ik de straat in draaide een knal, de bocht om en nog een enorme knal, het is een oude vw t3 camper, rijdt goed na de apk keuring/grote beurt, zit weer redelijk in de verf, moet nog een keer terug naar de spuiter, want sommige naden en rond de wielkasten komt de roest er weer door terwijl dat volgens de spuiter op zijn minst vijf jaar zou wegblijven. Eigenlijk heb ik geen auto nodig, het is gemakkelijk, maar op de motor zou ik ook alles kunnen doen, koffers er op als ik boodschappen moet doen, eventueel de grote kist op de bagagedrager voor de hele grote dingen. Het liefst zou ik op de fiets gaan, veertien kilometer is goed te doen, maar een dag weg is te lang voor de hond, die kan ik niet uren in de bench laten zitten, het is niet anders. Een harde knal is hopelijk geen voorteken van motorpech of andere ellende, een malig, ik hoor het wel.

De jongens in de bus zaten woensdag nog in Kroatie, Dura?, regen, maar nu is het weer mooi. Julia en Danny zijn aan het surfen in Portugal, morgen gaan ze een paar dagen naar Lissabon. Heerlijk om te reizen, om de wereld te ontdekken zonder zorgen, het leven is goed in Groningen, het trilt af en toe, ik merk er niet zoveel van, een paar scheurtjes in de fundering, maar misschien zaten die er al, ik kreeg er toch geld voor. Woensdagnacht werd ik om drie uur wakker, ik hoorde de kerkklok half vier, vier uur, half vijf slaan, ik lag te draaien, piekeren over wat ik nog moet doen aan het huis, tegen sommige klussen zie ik op, toen kreeg ik opeens een helder idee, de kozijnen van twee bovenramen laat ik vervangen door een timmerbedrijf en ik gebruik het geld van de aardbevingsschade ervoor. Een overwinning op mijn gedachten, ik wil alles zelf doen, kom er niet aan toe, stel het uit, voel me schuldig, dit is een prachtige oplossing, daarna viel ik in slaap tot de wekker om zes uur afging.