Poezie.
Ik keek vanavond naar de zomergast Aboutaleb, burgemeester van... en verwonderde me over de gedichten die hij paraat had, met tekst en uitleg voor het onwetende nederlandse volk. Welke nederlander kan een gedicht opzeggen van wie dan ook, het dichtstbij komen de gedichten van vader abraham en andre hazes, die iedereen mee kan zingen, maar dichters van vroeger en nu leven in vergetelheid, een klein publiek is hun deel. In de oosterse wereld is poezie een deel van het leven, ik verheerlijk het om de tegenstelling te vergroten, iedereen kent de mooiste gedichten uit het hoofd, ik kom niet verder dan een zinnetje Kloos; ik ben een God in het diepst van mijn gedachten, ik kan psalmen opzeggen, ik lees gedichten, vergeet ze gelijk weer, het is geen deel van onze opvoeding, van onze scholing. Trots zijn op onze dichters is er niet bij, woorden die ze schrijven worden vergeten bijna voordat ze geschreven zijn, het regent en wordt voorlopig niet droog, bedenk zelf een zin die daar op rijmt en noem je zelf dichter. Hoe anders in de oosterse wereld waar dichters en zangeressen zoals Oum Kalsoum op handen gedragen worden, vereerd als goden als ze optreden, te vergelijken met de beste zanger van nederland met nietszeggende teksten gezongen op een eiland waar het leven goed is, een zeepbel, maar we hebben het niet door, bedankt Aboutaleb voor de mooie gedichten en Vader Abraham.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}