Toen ik vanavond binnen kwam was het koud, tenminste in vergelijking met de afelopen tijd, toen de temperatuur binnen niet onder de twintig graden kwam, nu achttien, de verwarming aan, voor de houtkachel is het te laat. Dichtbij de grond kan het op sommige plaatsen vriezen vannacht, dat stond in de krant, kampeerders werden gewaarschuwd. In Noorwegen mochten we op een camping de tent niet opzetten, het was veel te koud volgens de beheerder en we moesten een hut nemen, met verwarming, een koelkast, maar dat was niet nodig, gezien de temperatuur buiten. Het was heerlijk om in zo'n warme hut te slapen aan een meertje, 's nachts ben ik nog even buiten geweest om te plassen, het uitzicht was schitterend, schemerig, het wordt niet donker, ook wel heel bijzonder om mee te maken, ik sliep er niet minder om. Zo komen er elke dag herinneringen terug, niet alleen van de reis naar de Noordkaap, soms denk ik wel eens, hoe komt dat nou op eens in mijn gedachten, een gebeurtenis, een naam , muziek van heel lang geleden, gisteren probeerde ik op de naam te komen van het eerste meisje waarop ik verliefd was, bijna vijftig jaar geleden op de lagere school, plotseling schoot het me te binnen, maar die vijftig jaar, een halve eeuw, dat vond ik wel heel bijzonder, zo lang geleden en ook weer zo dichtbij. Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik de gezichten van de leerlingen in de klas en het lokaal voor me, de meester staat voor het bord, gebeurtenissen komen boven, niet alleen van de lagere school, ook van de hbs/havo komt vaak iets boven drijven, de geur van een lokaal, verhalen die een docent vertelde, actie's van leerlingen, op wie was ik stiekem verliefd, excursie's, werkweken het zit allemaal nog ergens in mijn hoofd. Vacantie's ook, soms zie ik opeens een stuk weg waarop we met de motor reden, een fabriek komt uit tussen de middag, in de bocht van een weg, in een flits waren we er voorbij, toch komt dat beeld regelmatig terug, hoe kan dat? En meer, heel veel meer, ik wil het nooit vergeten, gezichten van vrienden, man en vrouw, waar dan ook, van een ver verleden of dichter bij het nu, het spookt door mijn hoofd op tijden die ik niet bepaal, maar wie wel of is het iets dat me overkomt, zomaar, ik ben er blij mee en kan er nog heel veel over vertellen of ook niet.