Paradijs.
Ik loop op blote voeten door de tuin, het gras is gemaaid, er groeit en bloeit heel veel, groenten, kersen, aardbeien, frambozen, appels en weet ik veel, ik heb nog niet alles ontdekt. Ik loop rond als Adam in het paradijs, hij verzucht dat hij alleen is en vraagt God om een metgezel, een vrouw wordt het, ze hebben het goed samen in het paradijs, alles is er, geen reden tot klagen, maar het gaat vervelen zo'n leven in harmonie, er staat een boom met vruchten, als je daar van eet weet je het verschil tussen goed en kwaad, de mens wil God zijn, hij weet zijn beperkingen niet en dat weten we nog steeds niet. Een vrucht is snel geplukt, vanmorgen aardbeien op een beschuit, heerlijk, ik geniet er van met volle teugen, goed en kwaad, die boom heb ik niet in de tuin staan, dat is ook niet nodig, want het zit in me, ik weet het verschil, maar handel er niet altijd naar, ik ben soms een Adam, die een ander de schuld geeft van zijn zonden om zich zelf vrij te pleiten. Welke God heeft dat bedacht? Ik ben verantwoordelijk voor mijn doen en laten, God kijkt toe of het goed of slecht is, Hij leunt achterover in Zijn luie stoel en vindt het wel best, zoek het maar uit daar beneden, jullie hebben een kans gehad op het paradijs, maar die hebben jullie verspeeld. Gelukkig heb ik mijn eigen paradijs, waar de zelfde regels gelden, ik moet nog even wachten op mijn lief, maar God ziet dat het goed is.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}