Ik heb het keukenraam open gezet om naar de muziek te kunnen luisteren, het klinkt ver weg, auto's rijden voorbij, geraas, op het sportveld wordt het volleyball toernooi gespeeld,( in een ver verleden werden we tweede, maar waren we de beste), piano muziek klinkt bij flarden, Creation door Keith Jarrett, vijf sterren in de krant, dus moet het wel goed zijn. Ieder zijn persoonlijke belevenis, recensenten moet je niet altijd, eigenlijk nooit, vertrouwen op hun oordeel, het zijn goedwillende mensen, die denken dat ze weten wat mooi is, op welk gebied dan ook en dat aan de hele wereld verkondigen, een beetje terughoudendheid is soms op zijn plaats, laat de luisteraar, de kijker of wie dan ook, het zelf bepalen zonder oordeel van de kenner. Maar deze muziek is inderdaad prachtig, Koln Concert is ook zo'n mooie plaat, Keith Jarrett is de man, luister naar alles wat hij heeft gespeeld, downloaden kan op the pirate bay. Ik zit buiten omdat het binnen te koud is, de krant lezen, een boek van Pat Barker, Keith klinkt door het keukenraam, tijd om te gaan eten, nog geen zin, mijn lief is in de contramine, ze is nog jong, doet aan boksen, wat wil ik nog meer, misschien dat ze hier is, de vogels fluiten, zingen, zij hebben het makkelijk, ze jagen achter elkaar aan, een nestje, jongen en dan weer weg, soms ook wel tragisch als de poes langs is geweest. Keith speelt verder, het wordt steeds mooier, minder auto's meer muziek, tijd om de weg af te sluiten, misschien moet ik eens met minister Kamp gaan praten, de weg is niet aardbevings bestendig, een oude spoorlijn en dient gesloten te worden om ongelukken te voorkomen, nu speelt hij heel mooi, ontroerend. De volleyballers spelen hun wedstrijd, ik drink nog een biertje, het is niet eerlijk, maar verschil moet er zijn, de hond blaft, auto's worden vlakbij geparkeerd, het jaarlijkse hoogtepunt in ons dorp met als afsluiting een feestavond met band, iets van de Hazes showband dit jaar, Henk Wijngaard was hier ook al eens, daar is niks mis mee, er komen honderden mensen op af, maar het is niet iets waar ik heen ga, het liefst uit ga ik het uit de weg. Keith speelt verder, improviseert op de piano, ik zit binnen, luister, hij speelt zoals wij volleybalden achttien jaar geleden, onvoorspelbaar en met plezier, we werden geen eerste, maar we hadden veel heel veel lol. Zo is het maar net met herinneringen.

Herinneringen aan het wielrennen, tour de france, prachtig, we speelden het na op de fiets, wie was wie, we luisterden elke dag naar het verslag van de etappe op de radio, Theo Koomen, 's avonds keken we naar de herhaling op tv, 's morgens kochten we een krant alleen voor het tour verhaal en de uitslag. Nu zie ik Joop Zoetemelk in een reclame in een gele trui, mijn broek zakt af, niks is meer zoals het geweest is, alles veranderd, misschien ook wel goed, maar Joop hoort niet in een reclame.