Vanavond kreeg ik mooie berichten van broers over hun kinderen die geslaagd zijn, altijd fijn voor ouders en vooral voor de geslaagden, een volgende stap in het leven. Ik wist na de middelbare school niet wat ik wilde gaan studeren, mijn vader had een studie leraren opleiding geschiedenis/aardrijkskunde voor me gepland, maar het liep anders. Vaders moeten zich er niet te veel mee bemoeien, hoogstens hun kind naar een school van keuze brengen en samen rondlopen om te zien of het wat is, het liefst onopvallend, vooral niet sturend. Ik ging met vriendin Tineke mee naar de kunstacademie, een map tekeningen, druksels, enzo onder de arm om toelatingsexamen te doen. We moesten een stilleven tekenen, praten met docenten, die ons werk op een hooghartige, afstandelijke wijze lacherig beoordeelden, misschien wordt het nog eens wat, maar nu lijkt het nergens op. Ik had er weinig vertrouwen in, toch werd ik aangenomen, wat een wonder. Ik heb er veel geleerd, heel veel, ook over me zelf, een verlegen, wat terug getrokken jongen met (dat kan ik nu wel zeggen) veel talenten, alleen wist ik niet hoe ik dat talent moest ontwikkelen, van de meeste docenten kreeg ik weinig of niets te horen, ik moest het zelf doen, tegen de stroom in roeien is niet makkelijk in de grote mensen wereld. Het is allemaal goed gekomen, maar anders dan ik had verwacht.

Vanavond heb ik naar Mad Max - Fury Road gekeken, gedownload zonder ondertiteling, veel wordt er ook niet gezegd, maar wat een film, vol actie, zoiets heb ik nog nooit gezien, het verveeld geen moment. Wel ongeloofwaardig, maar dat is the Lord of the Rings/the Hobbit ook. Het is een lange achtervolging, goed tegen slecht, het aloude verhaal op nieuw verteld en het loopt goed af, met een opening naar een vervolg.

Zo gaat de vacantie langzaam voorbij met klusjes die nog gedaan moesten worden, luieren in de zon, lezen en nieuwe platen draaien, het is goed.