God vraagt soms vreemde, wrede dingen van ons, die we niet kunnen begrijpen, een vader krijgt opdracht van God om zijn zoon te offeren, de Vader zelf die zijn Zoon offert voor de zonden van ons mensen, begrijpen doe ik het niet, de symboliek van het verhaal kan ik wel volgen, iemand die je het meest dierbaar is moet worden gedood in de naam van God, als bewijs van jouw geloof. Bij Abraham grijpt God op het laatste moment in, bij zijn eigen Zoon pas later, na drie dagen staat Hij op, de dood is overwonnen, wij zijn gered. Zo gaat het verhaal, of het echt zo is gegaan weet ik niet, dat is het geloof, misschien twijfel ik te veel, te vaak, durf ik niet te geloven. Het komt steeds terug in mijn hoofd, in mijn beleving, de verhalen van de bijbel, niet de wrede, wrekende God, maar de zachte, liefdevolle, vergevende God of is dat zijn Zoon? Een God die ons lief heeft, die ons de ruimte geeft om in vrijheid te leven, iedereen is gelijk en moet dezelfde kansen in het leven krijgen ongeacht waar je geboren word, zodat je niet over de wereld hoeft te zwerven op zoek naar je geluk. Die God vraagt van ons barmhartigheid en liefde voor onze medemens, het kost niet veel, een beetje aandacht, even blijven stil staan bij het onrecht in de wereld. God is Liefde stond op een groot bord boven op een huis van het Leger des Heils, ik kwam er vaak langs als ik terug kwam van de kroeg, Baborak, midden in de nacht soms was het alweer licht en ik dacht draai het om Liefde is God. Misschien moeten we meer leven in de naam van Liefde, God vergeten, wij moeten het nu doen , het rijk der hemelen kunnen we altijd nog verdienen als we ons best doen in dit leven en er in geloven.