Hooi halen samen met Jelmer, de bus is nog niet klaar- ze wachten op onderdelen, boodschappen doen, in de auto hoorde ik het nummer Low country blues van Cuby & the Blizzards op de radio. Verrassend, bijna nooit hoor ik iets van C+B op radio of televisie, al weer vier jaar geleden dat Harry overleed, zonder Cuby geen Blizzards. Blues is het gevoel van een verloren liefde, we zaten aan de tafel van Lo te praten, Mieke, de moeder van Jelmer en Julia, over onze kinderen en hoe goed ze het doen. Wij verloren de liefde, maar elkaar niet, gelukkig, scheidingen kunnen leiden tot een gevecht over kinderen en geld, er wordt niet meer geluisterd naar elkaar, het eigen belang komt eerst. Laat de kinderen tot mij komen, zij zijn het belangrijkste, wij kunnen ons leven inrichten, bepalen zoals wij dat willen, zij zijn afhankelijk van hun ouders, vooral van de liefde van vader en moeder, je groeit maar een keer op voordat je het zelf moet doen. Een verloren liefde komt vanavond langs, misschien wordt de band hersteld die verbroken werd door het niet begrijpen van een moeilijk persoon die ik ben, liefde is er altijd. Ik reken het mezelf aan, het weglopen voor liefde en vriendschap, als het moeilijk wordt doe ik er het zwijgen toe, kruip in mijn schulp, verschuil me achter excuses, altijd is er wel iets te bedenken om alleen te blijven en tegen iedereen te zeggen dat ik gelukkig ben. Ik red het wel, maar soms is samen net iets mooier, ik ben niet te oud om te leren. Goed weekeinde iedereen, kus.