De kachel brandt, het is aangenaam warm binnen, de regen tikt op het dak van de veranda, de hond ligt aan/op mijn voeten, ik heb geen sokken nodig. Berichten stromen binnen op mijn email, reclame, rommel en onzin verwijder ik zonder het te lezen, lieve mails beantwoord ik direct, soms houd ik me in als ik een scherp antwoord in mijn hoofd heb geformuleerd op een mail over geld. Waar maak ik me druk over denk ik, ondertussen blijft het wel door mijn hoofd spoken, spoken bestaan niet, denk ik, het is een krokodil onder mijn bed, de wereld gaat aan geld ten onder zonder vertrouwen in elkaar, het is een wereld waar ik niet in wil leven, ik verjaag mijn spoken, de krokodil is van plastic, onschuldig en ik lach om mijn zorgen, geld speelt geen rol, zei heer Olivier B. Bommel en zo is het maar net. Geluk ligt in een klein hoekje, als je begrijpt wat ik bedoel, parbleu, zoals mijn goede vader zei, verzin toch een list. Het leven is zo eenvoudig, ik loop met de hond, werk in de tuin, maak een mooi meubel voor mijn stereo installatie en ik kook zelf pasta volgens het recept in een boekje dat ik kocht in de kringloop winkel. Het is zo makkelijk en zo lekker, dat ik niet anders meer wil, alles zelf maken kost iets meer tijd, maar tijd is betrekkelijk, je moet het ruim zien, tijd wacht op niemand zongen the Stones, uiteindelijk hebben ze gelijk, sorry, de tijd heeft gelijk, die gaat voor bij zonder dat ik het besef, tot dat ik 's morgens in de spiegel kijk.