Wat een heerlijk huis heb ik dacht ik vanmiddag, ik kan alles maken wat ik wil, niemand vertelt me wat ik moet doen of zegt dat ik moet stofzuigen, opruimen, schoonmaken, dat weet ik zelf ook wel. Toch had ik liever gezegd "wat een heerlijk huis hebben wij", alleen is maar alleen denk ik af en toe, het gaat goed met mij, samen is misschien moeilijk na een tijd op jezelf, niet onmogelijk als ik er goed over nadenk. Nu is het prima, ik kook wanneer ik zin heb, waar ik trek in heb, ik doe wat ik wil in het huis en daar buiten, alles kan. Die vrijheid heeft een beperking, ik word niet gewezen op mijn tekortkomingen, ik kan wel arrogant roepen dat ik die niet heb, maar voor ik het weet zakt de grond onder mijn voeten weg (ik woon in het episch centrum van de provincie Groningen) en donder ik de kuil die ik voor mezelf heb gegraven zonder dat er iemand is die me er weer uit trekt. Jozef die door zijn broers in een kuil werd gegooid en het schopt tot grootvizier in Egypte en zijn familie hielp om te overleven in een tijd van schaarste. De verhalen uit de Bijbel zijn nooit ver weg, altijd in mijn hoofd, prachtig als ik de schilderijen, tekeningen en etsen van Rembrandt zie, ik herken de verhalen. Van mijn vader kreeg ik de Rembrandt Bijbel, een bijbel in de oude statenvertaling met oneerbiedig gezegd illustraties van Rembrandt bij de verhalen. Heerlijk huis, ik luister naar muziek van Father John Misty, van deze tijd, maar het kon van vroeger zijn, er is niets nieuws onder de zon, die vanmiddag uitbundig scheen.