Met beide benen op de grond.
Vandaag stond ik weer met beide benen op de grond, in de blubber, ik was er echt, geen twijfel mogelijk. Ik moet na gaan denken over de vacantie, op het werk willen ze weten wanneer ik denk te gaan en hoe lang, dit jaar geen zeven weken, alhoewel ik er achteraf niets over heb gehoord of dat ik niet voldoende dagen had. Het kan dus wel, dit jaar het huis opknappen van binnen en van buiten, de tuin, de moestuin, de oprijlaan, af en toe een weekeinde weg met de camper, het komt helemaal goed. We gaan in september een week weg op de motor, duitsland of belgie, misschien beide, plannen genoeg, eerst een nieuwe achterband, die is helemaal afgesleten na de reis naar de noordkaap. Rust in huis, stil is het buiten, nog even zitten na een late dienst. Het werk valt me nog steeds niet zwaar, de onregelmatige diensten en dagen zijn elke week anders nu al meer dan twintig jaar, waar blijft de tijd. Geen dag is hetzelfde, mensen zijn veranderlijk net als hun gedrag, soms extreem gedrag, ik kijk er niet meer van op, ik kan er goed mee om gaan net als met mezelf, ik blijf me er over verbazen.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}