Vanmorgen vroeg om half zeven liep ik met de hond in het schemerduister, het begon een beetje licht te worden, maar niet in mijn hoofd, loop ik hier zelf of verbeeld ik me dat ik er loop en is het schijn net als alles om me heen? Ik liep toch echt over het ruiterpad achter mijn huis, alles was hetzelfde, alleen in mijn hoofd twijfelde ik aan het bestaan van de tastbare werkelijkheid. In een droom gebeurt er van alles waar ik geen stuur over heb; ik val naar beneden zonder me zeer te doen, ik doe dingen die ik anders niet zou durven, ik maak de mooiste schilderijen die ik in het echt nooit zou kunnen maken en nog veel meer, ik word wakker en de droom is weg, alleen de herinnering is er soms nog. Nu liep ik te dromen in de werkelijkheid en ik kon er geen vat op krijgen tot ik het paard hooi gaf en mijn hoofd voor de zoveelste keer stootte aan de te lage balk van de stal. Als ik mijn hoofd stoot en het doet zeer dan moet het gevoel wel echt zijn, ik leef en alles om me heen bestaat, ik was wakker, de hond blafte om me duidelijk te maken dat ze ook iets te eten wilde. In een droomwereld kan van alles gebeuren, nu moest ik naar mijn werk, de realiteit en ik stapte in mijn droomauto om met een helder hoofd op weg te gaan, maar het bleef toch spoken in mijn hoofd over het bestaan, is het echt? Ondertussen zingen monnikken Gregoriaans op krassende platen, over pasen, maria ten hemel, palmzondag, pinksteren, witte donderdag, is dat echt gebeurt of heeft Jezus nooit bestaan? En er stond in de krant een artikel met de kop "Geluk is ook niet alles" en 'happiness is a form of courage', wie het weet mag het zeggen. Je hoeft niet altijd gelukkig te zijn in je leven, koester die momenten, dan kun je er later weer tegen als het even niet meezit, net als werk dat altijd maar leuk moet zijn, zo is het niet, we zijn verwend door onze welvaartsmaatschappij. Het zijn de guru's die zeggen wat we moeten doen, hoe we ons moeten voelen (go with the flow) en we volgen ze blindelings om gelukkig te worden.

Verbazingwekkende man

Ik ken een man die zich tot het uiterste inspant

om ongelukkig te worden -

pas als hij echt ongelukkig is, meent hij, kan hij gelukkig worden,

en dat wil hij - net als iedereen! - het is zijn enige wens

verbazingwekkende man

ik zie hem verschrompelen, verkommeren, jaar na jaar,

er blijft niets van enige betekenis van hem over,

en toch, toch vindt hij nog steeds dat hij niet ongelukkig genoeg is

En dus niet gelukkig kan worden.

Toon Tellegen