Het regende de afgelopen dagen en nachten overvloedig, bijna een zondvloed waardig, maar mijn houten huis staat nog steeds op de zelfde plek, het is geen ark geworden. Ik heb het verhaal van de zondvloed nog eens gelezen, eerst in de Rembrandt Bijbel, statenvertaling, oude taal begrijpelijk als je er mee opgegroeid bent, anders leg je het boek gelijk aan de kant. Daarna heb ik het verhaal gelezen in de Bijbel die ik kreeg ter afsluiting van mijn zondags school periode, 1965 staat er voorin, maar ook die taal kennen we niet meer. Om dicht bij de originele tekst te blijven die voor iedereen begrijpelijk is, las ik Het verhaal gaat .... van Nico ter Linden, dominee. Hij vertelt het verhaal van Noach, legt het uit, maakt het spannend, in de taal van nu. Niet iedereen zal er blij mee zijn. God sloot een verbond met Noach, God zegende Noach en de zijnen: 'Wees vruchtbaar, wordt talrijk, vervult de aarde. Zie, ik richt mijn verbond met jullie op en met jullie nageslacht en met het gevogelte, het vee en de wilde dieren.Geen leven zal ooit meer door de wateren van de zondvloed worden verzwolgen. Dit is het teken van het verbond dat ik stel tussen mij en jullie en al wat leeft, voor altijd: de regenboog in de wolken. Als donkere wolken zich boven je samenpakken, hef dan je ogen ten hemel op. Wanneer dan in de wolken deboog zich laat zien, die hemel en aarde verenigt, weet dan dat ik mijn verbond gedenk. Vreest niet' (uit Het verhaal gaat van Nico ter Linden). Ik vreesde het water niet, maar ik werd er wel wat sikkeneurig van als ik met de hond door de modder moest wandelen of de pony uit de wei ging halen en tot mijn enkels in de blubber zakte, terwijl het doorregende. In de tijd van Noach regende het veertig dagen en veertig nachten, dan valt het nu wel mee. Ik had de film Noah gedownload, toch maar niet gekeken, het gelezen of vertelde verhaal blijft het mooiste, vooral in mijn herinnering daar kan geen film tegenop. Ik loop door de regen, de modder, mopper op het weer, denk aan Noach en het boekje van James Baldwin 'The fire next time' met op de eerste bladzijde 'God gave Noah the rainbow sign, No more water, the fire next time!' Zijn we nu in die tijd van 'the fire next time' beland of denk ik nu heel pessimistisch? Een kort stukje uit het boek van James Baldwin. ' Dit is de reden waarom er zo wanhopig naar liefde gehunkerd wordt en waarom ze zo listig uit de weg wordt gegaan. Liefde rukt de maskers af zonder welke wij vrezen niet te kunnen leven en waarachter wij weten niet te kunnen leven. Ik gebruik het woord 'liefde' hier niet alleen maar in persoonlijke zin, maar als een staat van zijn, of een staat van genade - niet in de infantiele Amerikaanse zin van gelukkig gemaakt zijn, maar in de taaie en universele zin van zoeken en wagen en groeien. Een boekje uit 1963.