Mijn naam is Charlie.
Ik heb er te weinig over gehoord vandaag, collega's zijn druk met de dagelijkse gang van zaken of hun eigen bezigheden. Ik hoor "het komt wel heel dichtbij", een dooddoener die ik ook weet te verkondigen, maar wat kan ik beginnen tegen geweld waar we geen woorden voor hebben. Niet bang zijn is het eerste waar ik aan denk, maar ik woon in noord oost groningen, waar nooit iets gebeurd op een aardbeving na, maar dat is niet persoonlijk en het treft iedereen ongeacht geloof of ongeloof, dus niet bang zijn is heel gemakkelijk. Misschien wordt het tijd om weer portretten te maken van soldaten, slachtoffers, mensen in nood en weet ik veel. Mijn stem te laten horen in een getekend beeld, als protest tegen geweld dat nooit ver weg is, het zit in mij zelf, maar daarom ben ik nog geen dader.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}