Van de nood een deugd maken, zo is het spreekwoord, ik nodig mijn zoon en zijn kinderen uit om te komen eten. Het geeft hem wat ruimte om voor ze te zorgen en om andere dingen te doen. Koken voor meer mensen is veel fijner dan voor mij alleen, ik kan dan wel voor meerdere dagen koken, de hoeveelheid voor een klein gezin, de rest gaat in de koelkast of vriezer, maar het idee dat er straks eters komen maakt dat ik extra mijn best ga doen. De drukte aan tafel brengt ook weer veel herinneringen aan vroeger in mijn hoofd, toen wij met onze kinderen aan tafel zaten, wat lijkt dat lang geleden. Ik had de kinderen beloofd om patat te bakken, zelfgemaakte, maar dat maakt hun niks uit, met frikandellen en kroketten, voor het gezonde als groente broccoli met bechamelsaus. Een toetje van Griekse yoghurt met ranja bestrooid met hagelslag. Heerlijk gegeten en daarna speelden ze met de blokken en duplo. Het huis begint weer te leven van al die activiteiten, ik voel het. We hebben een nieuwe afspraak gemaakt wanneer ze weer komen eten, elke week lijkt me een goed plan, voor me zelf en voor mijn zoon. Het geeft hem net wat meer lucht als hij na het werk kan aanschuiven voor het eten bij zijn vader zonder zelf te hoeven koken en eerst misschien nog boodschappen te moeten doen. Vanavond was zijn moeder er ook bij, dat is dan ook wel weer bijzonder, ook voor mij. Misschien moeten we dat in de toekomst zo houden, samen eten, samen zijn als familie.