Ik laat de hond uit in het donker, 's morgens vroeg 's en 's avonds laat, we lopen over het ruiterpad achter het huis, een pad langs de sloot en de provinciale weg van Siddeburen loopt het naar Schildwolde, Slochteren en nog verder, maar nu na al die regen is het een modderpad, elk jaar is dat het geval. 's Morgens in alle vroegte de pony naar de wei brengen over dat modderpad, dan nog een stukje door de blubber, dan staat ze in de wei, wel iets te eten mee natuurlijk, anders is het niet goed en hinnikt ze iedereen wakker. Gisteren trok ze me mee, een van mijn klompen bleef steken in de modder, verder ging het op een klomp en een kousevoet, vanmorgen maar laarzen aangetrokken. Vaak als ik door die blubber loop moet ik denken aan films van Jos Stelling over het nederland van vroeger, Mariken van Nieumeghen, Elckerlyck, de Vliegende Hollander; mensen lopen blootsvoets door de modder, het regent, onderdak vinden ze in een schamel hutje of helemaal niet. Onderdak vinden in een stal is al heel wat in deze kerstdagen, daar begon het verhaal mee over Jozef en Maria die terug moesten naar Bethlehem, waar hun voorouder, David, vandaan kwam. Het volk moest geteld worden, het zijn nog geen vluchtelingen, dat werden ze later wel. De drie koningen kwamen de weg vragen aan koning Herodes, die zich bedreigd voelde door de geboorte van de Messias, de koning der Joden. Om zijn positie veilig te stellen besloot hij dat alle kinderen van twee jaar en jonger in Bethlehem gedood moesten worden en zo gebeurde het. Hij is nooit aangeklaagd in Den Haag, toen kwam je er nog mee weg. Een engel waarschuwde Jozef en Maria, ze vluchten naar Egypte, waar ze nu niet veilig geweest zouden zijn, maar waar wel in het midden oosten of in de rest van de wereld, vluchtlingen worden met nek aangekeken, als er al naar ze gekeken wordt. Wij vieren kerst, vrede op aarde, dat vergeten we soms en te vaak. We hebben het goed, te goed, beseffen we dat wel of vinden we dat een vanzelsprekendheid, waar we niet meer over na denken, het is gewoon zo. Ik glibber over het modderpad op mijn klompen, haal nog wat hout voor de kachel, het is lekker warm binnen, straks in een bed met een deken van dons. Ik werk op de kerstdagen, maar als ik er over nadenk is dat niet zo erg.