Vandaag Sint Maarten, Sint Martinus gevierd op het werk, lampions gemaakt, een lichtje erin, liedjes zingen, snoep krijgen en naar huis om het op te eten. Een lichtje met een batterij is een verschil met vroeger, toen ik jong was. Soms durf ik er niet meer over te praten, vroeger, maar het is nog zo dicht bij in mijn hoofd, ik loop de deur uit met mijn lampion en ga het pleintje rond, alle buren geven iets, snoep, een dubbeltje of een sinasappel ( liever niet). Als ik ouder word ga ik met een vriendje verder, de nieuwe ebbingestraat langs de winkels of als het slecht weer is in de wielewaalflat, waar het droog is en veel mensen wonen. Geen lichtje met een batterij, maar een kaarsje, dat steeds uitwaaide, lucifers en een extra kaarsje mee, een tas om alle snoep in te verzamelen. Hier woont juffrouw kikkerbil, die ons niks meer geven wil zongen we als de deur niet werd open gedaan, daar schaam ik me nog steeds over, we belden aan op de oosterhamrikkade twee hoog en het duurde lang, te lang voor ons, door de brievenbus zongen we hard juffrouw kikkerbil en we liepen door naar het volgende huis, ik keek om, zag dat de deur open ging en een oude vrouw met een trommeltje op de stoep stond, maar er was niemand om te zingen, ik durfde niet terug te gaan. Thuis gekomen draaiden we de tas met lekkers om op de tafel, we mochten wat opeten en de rest bewaarden we in een trommel, soms wel tot in januari. Wel zakken met snoep gekocht maar ik was er niet, meneer kikkerbil, het is niet anders. De nieuwe/oude plaat van Pink Floyd speelt, mooi, maar niks nieuws. De film van het boek De 100 jarige gekeken, maar het boek is zoveel mooier, dat kan haast niet anders. Sint maarten, sint maarten, de koeien hebben staarten, de meisjes hebben rokjes aan, daar komt sint martinus aan en nog heel veel liedjes, ik heb nog twee zakken snoep voor wie er zin in heeft.