Het is prachtig weer, ik zit op de veranda een biertje te drinken, ik hoor het verkeer langsrazen, motoren en denk terug aan onze motorreis naar de noordkaap. De vrijheid van het reizen, de eenvoud van het onderweg zijn, het heeft een tijd geduurd voor ik mijn draai kon vinden thuis en op het werk nog het meest, ook al merkt niemand daar wat van. Ik heb gekeken naar de mogelijkheid om eerder te stoppen, maar ik moet mijn tijd volmaken, vrees ik. Ik ga nog steeds met plezier naar mijn werk, maar er sluipt iets van vermoeidheid in die ik nog niet eerder ben tegen gekomen. Klaar staan om in te vallen voor zieke collega's kost me meer moeite dan voorheen, ik wil mijn eigen dingen doen, dat heb ik al zo lang uitgesteld. Ik probeer de eenvoud van het reizen, het leven onderweg terug te vinden hier in mijn huis, samen met Carien en de kinderen, die misschien moe worden van me, altijd dat zoeken naar..... en denken, wees nou gewoon gelukkig, gelijk hebben ze! Dat betekent opruimen, veel weg doen, maar aan de andere kant zijn er nog zoveel platen die ik niet heb geluisterd, boeken die ik nog niet heb gelezen en vooral tekeningen, schilderijen, grafiek/lino's, die ik nog ik nog wil maken en aan jullie wil laten zien. Gisteren zag ik er enorm tegen op, ik ben een stuk gaan fietsen om het hoofd weer helder te krijgen, maar het blijft moeilijk om de eenvoud en de vrijheid van het reizen hier te beleven. Ik zal aan Joop vragen hoe hij dat ervaart. Wat een mooie reis.