Soms komen er gedachten in mijn hoofd, dan denk ik, waar komen ze vandaan, door wie worden ze gestuurd, waarom denk ik daar nu aan? En als het vervelende of akelige gedachten zijn, denk ik, hoe raak ik ze weer kwijt? Ik liep met de hond te wandelen en dacht, de mens is geneigd tot alle kwaad. Dat komt uit de heidelbergse catechismus, die we op de catechisatie moesten leren als voorbereiding op de belijdenis, die je aflegt in de kerk en zo lid wordt van de gemeente. Ik heb dat bewust niet gedaan. Geneigd tot alle kwaad, als ik de krant lees, het journaal bekijk, dan is het neigen, bereid zijn tot alle kwaad, veranderd tot het doen van alle kwaad in de naam van welk geloof dan ook. Waarom staat daar niet geschreven, de mens is geneigd tot alle goeds? Of is het kwaad doen zoveel aantrekkelijker dan het goede doen, en wie bepaalt wat kwaad en goed is? We worden door de regels, die het geloof, misschien niet het geloof, maar meer nog de regels die de kerk (dat zijn mensen) aan ons stelt en ons oplegt, van jongs af aan gehersenspoelt en ik blijf daar de rest van mijn leven last van houden. Langzaam onttrek ik mij aan de opgelegde normen en waarden van de kerk uit mijn jeugd, dat heeft zestig jaar geduurd. Misschien raak ik ze nooit helemaal kwijt, zo diep zitten ze verankerd in mij, maar gelukkig kan ik er nu mee omgaan op een normale manier, al kan je over wat normaal is ook weer eindeloos discussieren.