Vandaag zijn Mathilde en ik op bezoek bij Sietse en Marijke geweest. Ik had het steeds uitgesteld, maar ik wilde graag naar ze toe. Een fijn gesprek over zijn ziekte, hoopvol herstel (zo lijkt het) en een hersteld contact met zijn naaste familieleden. Heel mooi om te horen en er over te praten in alle rust. De familieband speelde altijd een belangrijke rol in ons gezamelijke leven. Een grote familie met heel veel verschillende mensen, maar met een toch wel hechte band. Toen de grote Hielema familie weekeinden tien jaar geleden stopten, verloren we elkaar uit het oog, sporadisch nog contact, we zagen elkaar op begrafenissen. Wij als gezin organiseerden ons eigen weekeinde, maar moest er niet weer eens? en wie gaat zoiets doen. Op de 90ste verjaatdag van mijn moeder zagen we ooms, tantes, neven en nichten na een lange tijd weer. Ik had het familie gevoel gelijk weer, maar de middag was te kort om het te herstellen, laat staan plannen te maken en wie heeft er behoefte aan? Herinneringen kwamen boven. De eerste keer ter gelegenheid van het 50ste huwelijksjaar van opa en oma Hielema in Roden of was het Norg. Een grote boerderij waar mannen en vrouwen apart sliepen op grote slaapzalen. Er zijn nog foto's van. Alle keren in Eerbeek en Schoonloo, de verhalen, discussie's, wie er kookte, een spel, een speurtocht voor de kinderen en de drank, die vloeide in overvloed, wie het de volgende keer zou organiseren, wel of niet binnen roken (toen nog een twistpunt), het waren mooie tijden, maar als ik dat zeg, heb ik het gevoel oud te zijn, een terugblik. Zo is het ook en ik vind het fijn om er aan terug te denken, het gaat te snel voorbij.