Ik kan redelijk goed toe met weinig slaap, dat is wel makkelijk, maar ik heb het ook wel eens overdreven. Natuurlijk kom ik me zelf dan wel weer tegen, val ik onder het journaal in slaap of tijdens de pauze op het werk, als ik lekker in het zonnetje zit te lezen. Een late dienst die gevolgd wordt door een vroege, heeft niet mijn voorkeur. Ik vind het heerlijk om nog even te zitten, soms in stilte of een plaat op zetten en een biertje te drinken. 's Nachts is het zo heerlijk rustig. Verhalen en herinneringen komen op in mijn hoofd, ik denk na over iets dat ik ga maken of waar ik mee bezig ben. Ik bedenk precies hoe ik iets ga maken en zie dat dan voor me, vaak heb ik geen tekening nodig, alleen de maten. De stilte van de nacht is nog intenser als je in een tent slaap, in duitsland, alleen in het bos, ver weg van mijn ouders, want als je 14/15 bent red je jezelf wel, denk je. Ik las het boek De geverfde vogel van Jerzy Kosinski over een jongentje dat in de tweede wereld oorlog naar familie op het platteland van polen wordt gestuurd en gruwelijke dingen mee maakt. Ik las door tot diep in de nacht met een zaklantaarn. Het was stil, zoals het stil kan zijn in een bos, ritselende bladeren, krakende takken, dieren die je denkt te horen en het is pikkedonker, zo zwart als de nacht en ik moest plassen, maar durfde niet. Ook niet door de opening van de tent, ik kroop weg in mijn slaapzak en wachtte tot het licht werd. Morgen vroeg op, dan is het licht, maar de dagen worden korter, dat is goed te merken.