Vanmorgen redelijk vroeg op, thuis aan het werk, dat wil zeggen schoonmaken en misschien nog timmeren of zoiets. Eerst koffie maken en de krant uit de bus halen, de hond begint te kwispelen als ik de bijkeuken binnenkom. Een vast ochtend ritueel, als ik weg moet om te werken is er minder tijd voor, maar nu doen we het rustig aan. Ik ga op de veranda zitten om de krant te lezen, een prachtige zonnige dag, in tegenstelling tot het nieuws. Ik heb er wel eens overgedacht om krant en televisie weg te doen, maar dat heeft geen zin.Mijn kop in het zand steken om al het slechte nieuws niet te hoeven zien en lezen, het blijft bestaan en ik moet er kennis van nemen, of ik het leuk vind of niet. Ik leef in deze wereld. Een mooie wereld is die rondom mijn huis, waar in ik nu zit te lezen. Groen, bloemen, een moestuin met groente en kruiden, fruitbomen, ik hoor een duif en andere vogels. Af en toe komt er een auto voorbij, maar dat stoort niet. Een andere wereld zonder geweld, ziekte, armoede en andere ellende, ik voel me er veilig en bevoorecht. Soms durf ik er nauwelijks van te genieten, zo groot is het verschil met de wereld, waarover ik lees. Ik probeer het toch en het lukt, maar ik sluit mijn ogen niet. Verder met het ochtend ritueel, wandelen met de hond en hooi en water geven aan de pony. Ik doe het al jaren en dat weten de dieren, gehinnik als ze me hoort of gekwispel als ik thuis kom, maar uiteindelijk draait het om het eten. Het journaal gekeken, tegen beter weten in, het viel mee, het weer wordt mooier. Alleen wonen valt me tegen, ik praat in mezelf, kook voor twee, maar eet alleen en morgen is het net als vandaag. Gelukkig ben ik niet alleen, hoe we het samen gaan doen, weten we nog niet, maar wel dat het gaat gebeuren.