Een drupje regen.
Regen, het is al bijna bijzonder hier in Groningen , in ieder geval lang geleden. Op onze reis naar Italië hadden we zo nu en dan teveel regen, op de col de la Bonette en de grote St. Bernardpas regende het met mist en het was koud, afzien, gewoon door rijden naar boven.
Vandaag een drupje regen, het stelde niet veel voor, de temperatuur is gezakt naar een normale waarde, ook wel weer prettig. Ramen en deuren open, het huis wordt gelucht, langzaam verdwijnt de warmte van binnen naar buiten.
Twee vloeren schoongemaakt, een beetje opgeruimd, gelezen, gewandeld, het lijkt wel weekeinde.
Half zes.
Vanmorgen liep om half zes de wekker af, opstaan, douchen, koffie, met de honden lopen, water naar het paard brengen met het warme weer drinkt ze heel veel liters, eet goed ,28 jaar, een prachtig dier.
In de verte hoor ik machines op het land, dag en nacht wordt er gewerkt, ik ken het van de tijd dat ik in de bloembollen werkte, ik kan er een boek over schrijven. Jammer dat ik niet veel meer foto's heb gemaakt, aan de andere kant het verleden bewaar ik in mijn hoofd, niet in bestaande beelden.
Toen ik thuis kwam liet ik eerst de honden uit, water voor het paard, daarna ging ik zitten, buiten, warm het maakt niet uit, dieren gaan voor mensen. Even achterover tot de kinderen komen, dan doe ik alsof er niets aan de hand is, slaap.
Slaap is een vriend die me vertelt dat ik moet gaan rusten.
Ik ben vaak eigenwijs, ik denk dat ik twintig ben, voel me dertig, maar marathons lopen zit er niet meer in, misschien als Jolle me weet over te halen om weer heel voorzichtig te gaan trainen, stapje voor stapje, samen.
Slaap is ver weg, het is warm, buiten is het goed toeven, ik doe de buitenlichten uit en slaap heerlijk op de schommelbank.
Accu.
Een accu is een essentieel onderdeel van een auto, na het tanken startte de auto niet, geen kik. Gelukkig was vlakbij het pompstation een garage, een monteur was zo vriendelijk om even te kijken, de accu is kapot, zei hij, hij startte de auto met een jump starter . Gelijk door naar de garage waar ze nog een goede reserve accu hadden staan, een fluitje van een cent. Gelukkig gebeurde het vanmiddag, dochter Julia en haar vriend Arjen zijn net vertrokken met de auto richting zuid Frankrijk, het zou een beetje vervelend geweest zijn als de auto na de eerst tankstop stil zou blijven staan met een kapotte accu.
Een geluk bij een ongeluk.
De geur van stro.
Ik laat de honden uit in het bijna donker, de maan verlicht mijn weg, vrijdagavond wordt de maan verduisterd, ik ruik dat het veld met koren is gemaaid zonder dat ik het kan zien, stro. De zon schijnt volop, heerlijk om elke morgen de deuren open te gooien en buiten te leven op de veranda, als ik zin heb ga ik lezen in de hangmat onder de kersenboom, het is te warm om veel te doen, ik pas mijn tempo aan.
Het is wat droog, misschien dat de oogst wat minder is, dan stijgen de prijzen, volgend jaar toch maar weer wat meer groente verbouwen,
Heerlijk buiten.
Het is bijna 12 uur, middernacht, ik zit nog buiten, het is heerlijk, ik heb de deuren open gegooid. Morgen een nieuwe warme dag, ik begin er aan te wennen, misschien ga ik buiten slapen op de schommelbank dan kunnen de honden ook buiten blijven en de deuren open, ik zie wel. Nu nog even genieten van het buiten zijn.
Flapper flipper.
Ik laat op slippers de honden uit, flip flops in het Engels, het gaat van flapper flipper op de straat. We lopen door het dorp, om de kerk, in de verte is het nog een beetje licht, in de meeste huizen slapen de mensen al.
Bij Jan brandt nog licht, mensen zitten in een kring, ik zie een bekend zwart krullen kopje, de honden trekken me verder, gedachten zijn er voor de herinnering, ik flipper flapper naar huis.
De deuren open.
Het is warm, behaaglijk om nu nog buiten te zitten met de deuren open, Jimi speelt Voodoo Chile live, een hoop herrie, heerlijk om buiten te wonen, geen buren die klagen over te harde muziek of het nou Hendrix is of Alexandra, tussen Abba en Zappa is alles mogelijk. Ik steek een kaarsje aan , de honden blaffen in de lucht, een egeltje, Jimi speelt onverstoorbaar verder, de maan komt op en verdwijnt weer achter de bomen bas solo van Noel Redding, drums Mitch Mitchell en verder gaat Jimi.
De weg naar Dogliani.
Dogliani is een dorpje in de regio Piemont, inwoner aantal 4636, bekend van de rode wijn Dolcetto di Dogliani. Ik had er nog nooit van gehoord tot zoon Jelmer verkering kreeg met Sarah, haar moeder komt uit dat dorpje, daar gaan ze volgende week trouwen, een groot feest.
Als je vanuit het zuiden komt, Savonna, is het een prachtige weg, de kleine weg over de bergen die we met de motor reden, prachtig, vlak voor het dorp staan naast de weg volgens mij kruisweg staties, oud en afgebladderd, sommige hersteld, ik kon het niet goed zien. Als we er zijn ga ik er zeker kijken en foto's maken.
Prachtig zijn die oude kerken met de beelden, schilderijen, fresco's, verhalen, de deur is meestal open, het is er heerlijk koel, ook 's zomers, gewoon naar binnen gaan, rondlopen om alles te bekijken, een kaarsje aansteken voor je geliefden en ergens in een bank gaan zitten, het maakt niet uit hoe lang, laat de stilte in de kerk rust brengen in je jachtige leven.
Er wordt daar niet van me gevraagd om te geloven, dat gaat vanzelf als ik er een tijdje zit, moeder Maria met haar kind op d'r arm, Jezus aan het kruis, de apostelen, de 14 kruisweg staties rondom, het maakt altijd een diepe indruk op me.
Wat is geloven? geloof ik in een God die hemel en aarde geschapen heeft, die Zijn enig geboren Zoon naar de aarde gestuurd heeft om ons van onze zonden te verlossen door te sterven aan het kruis, na drie dagen is opgestaan uit de doden en later ter hemel is gevaren.
Als ik in een kerk zit geloof ik met heel mijn hart en hoofd, als ik weer thuis ben, ga ik nadenken, voor een geloof is dat funest want dan ga ik het geloof beredeneren terwijl ik het moet laten wat het is, mijn geloof.
D.C. Lewis: