311 km.

Vandaag reisden we met de trein van Hoogezand naar Bra in Italië, om 5.45 uur vertrokken we met het boemeltje naar Groningen, de intercity naar Amsterdam Schiphol, de Thalys naar Parijs Gare du Nord, metro naar Gare de Lyon, TGV naar Turijn en tenslotte de trein naar Bra, aankomst 21.30 uur. Een rustige reis, broodjes en drinken mee, comfortabele stoelen, in Parijs een uurtje wachten, we kochten een broodje en een flesje fris, genoeg tijd om te praten en een boek uit te lezen.

Verder gebeurde er niet veel, bij het overstappen in de metro probeerde een man mijn tasje met papieren, pasjes en geld uit mijn broekzak te halen, ik was er op voorbereid, een tik op zijn vingers en weg was hij, toch vervelend dat het gebeurt.

Op een app konden we de snelheid van de trein zien, hoogst gemeten was her 311 km., eigenlijk merkte ik er niet zoveel van behalve toen we naast een snelweg reden, de auto's (130 km.) leken stil te staan.

Voor Kees.

1:28:54

Colosseum – Story Of A Band | Doku | Rockpalast | EN

Strange Fruit.

Een moeder die dertien jaar jong is als ze wordt geboren, een kind nog, ze moet een meisje groot brengen en doet dat met alle liefde die ze in zich heeft, maar ze krijgt de kans niet.

De wereld werkt tegen, vroeger en nog steeds, het kan niet, we gaan ons er mee bemoeien in plaats van te helpen en te zorgen dat een kind op kan groeien met de liefde van haar moeder, hoe jong ook.

Hoe sterk moet je zijn om te overleven in een maatschappij die er maar voor één kleur mensen is, blank of wit, bleekscheet of hoe je ze wilt noemen, rednecks, we hebben een oordeel over je voordat we je hebben gezien of je hebben leren kennen.

Je zingt de sterren van de hemel, anderen verdienen aan je succes, jouw leven is the blues, geluk is de jurk die je draagt, de bloem in je haren en altijd het liedje dat je zingt zoals nooit iemand dat gedaan heeft of ooit nog zal doen.

Heel langzaam, te langzaam, leren we elkaar verstaan in deze wereld, alle kleuren door elkaar, misschien luisteren we ooit nog eens naar elkaar zonder gelijk te gaan schreeuwen over afkomst en herkomst.

Uiteindelijk zijn we allemaal vluchtelingen op zoek naar een veilig huis.

Kijken en vooral luisteren:

Billie Holiday - Strange fruit

Vier kaarsjes.

Mam is achtendertig geworden, ik was toen vijfentwintig. Zij zou nooit meer dan vier kaarsjes op haar verjaardagstaart krijgen. Ik ga dat ook doen. Ik zal achtendertig blijven, of veertig op zijn hoogst. Zij trok zich nooit iets aan van wat de kalenders zeiden en ik doe dat ook niet. Soms voel ik me twintig en soms voel ik me tweehonderd, en als je je zo voelt, kan geen rekensommetje je oppeppen of kalmeren.

Billie Holiday (1915 - 1959)

Ik vond net de plaat Main Event van Herb Alpert & Hugh Masekela Live tussen de jazz Lp's, Herb speelt trompet en Hugh speelt flugelhorn samen met een goede band, het swingt de pan uit.

Soms vind ik tussen mijn platen onontdekte pareltjes. Ik blijf zoeken.

Tuindeuren.

De tuindeuren staan open, er vliegt van alles naar binnen,  Carlos Santana speelt de sterren van de hemel, een oude plaat vol krassen, Santana, daar heb ik goede en slechte concerten van gezien, Bob Dylan niet om aan te horen.

Het is tijd om te gaan slapen, eerst nog een paar platen, misschien begrijpt niemand het, maakt niet uit.

I don 't really care about tomorrow,  today.

Everybody needs a helping hand.

Uploaden.

Ik word gek van het uploaden van apps, programma's,  nieuwe instellingen voor weet ik wat, ik doe maar wat, het lukt af en toe, het geeft alleen maar ergernis.  Het liefste stop ik met mijn leven in de digitale? wereld, ga ik weer brieven schrijven, duurt het weken voor ik antwoord krijg, wat een rust voor iedereen en mij.

Ik zet nog een plaat op, LP voor de goede verstaanders, prachtig geluid. Gisteren cd's opgeruimd zodat ik weer 78 toeren platen kan draaien die ik heb schoongemaakt, water met een beetje goedkoop afwasmiddel doet wonderen.  Wie kent Tony Martin nog, het orkest van Guy Lombardo. Op zijn hoogst duurt zo'n plaatje vijf minuten, ik heb de Matthaus Passion op 78 toeren,  prachtig maar ik kan niet gaan zitten om te luisteren, laat staan dat ik de tekst kan lezen, maar die ken ik gelukkig bijna uit mijn hoofd.

Gek word ik af en toe van mezelf, ik lees iets over boeken en wil ze lezen, muziek het zelfde, net zoals films, schilderijen en tekeningen bekijk ik, mijn hoofd zit vol met afbeeldingen van gezichten, zwart wit,  soms in kleur.

De deuren staan open, heerlijk weer, ik kook voor mijn geliefde, we eten buiten. Een bed op de veranda is ook wel iets,  misschien volgend jaar. 

Verleiding.

Ik heb een prima motor, een BMW R80 uit 1979, we zijn samen door heel Europa getoerd zonder noemenswaardige problemen, het is een verlengstuk van mezelf geworden als ik rijd..

Toch kijk ik af en toe op marktplaats naar andere motoren, eentje in het bijzonder, een oude Moto Guzzi California 850 T3, nu zag ik een Moto Guzzi V7 850 GT uit 1972, mijn hart begon sneller te slaan, prachtig om op zo'n motor te rijden.

Ik zou de motor kunnen kopen, maar één blik op mijn oude BMW, die net hersteld is van een roadtrip naar Italië, maakt dat ik de verleiding kan weerstaan.

We worden samen oud.

Belangrijker.

Soms zijn andere dingen belangrijker dan een verhaaltje schrijven.