Schuren en schilderen.

Ik woon in een houten huis, zelf gebouwd met hulp van familie en vrienden, de laatste jaren is het onderhoud er bij ingeschoten door allerlei redenen, ik had er geen zin meer in, na mij de zondvloed dacht ik. Ik trok me terug tussen boeken en platen als ik niet werkte, geen tijd voor andere dingen zoals het zorgen voor mijn huis, als je het goed brengt gelooft iedereen je, behalve ik zelf. Er was tijd genoeg maar wat is tijd, ik had de wereld aan tijd, maar geen zin om tijd te besteden om het huis op te knappen, ik zat in mijn stoel en luisterde naar muziek, klassiek, pop, jazz, afrikaans, blues, nederlandstalig, alles wat ik kon vinden tussen de duizenden platen draaide ik, 78 toeren platen uit de jaren 30, 40 en 50, nog meer redenen om het huis te vergeten, daarna ging ik liever wandelen met de honden, UITSTELGEDRAG.

Ik draai platen van the Cats, lees alles over hun geschiedenis op Wikipedia, naar muziek luisteren zonder een (voor) oordeel, ik probeer het elke dag, gewoon opzetten wat voor handen is en er anders naar zoeken. Misschien word ik toch een beetje ouder, naar nieuwe muziek luister ik nauwelijks, niets nieuws onder de zon (ook een vooroordeel) denk ik tot ik het tegendeel hoor en dat gebeurt regelmatig.

UITSTELGEDRAG, ik sta vroeg op, lees de krant, twee uur lopen met de honden, we worden zeiknat geregend, de honden hebben geen zin om in een sloot afkoeling te zoeken, ze staan dichter bij de natuur dan ik. Als ik weer thuis ben trek ik een oude broek en een droog t-shirt aan, nu gaat het gebeuren, ik schuur de onderkant van de serre en zet die in de grondverf. Het regent, ik lees de krant, what the fuck denk ik, ik schuur en schilder alles dan is het maar klaar.

Ik schrijf over mijn broers, ik houd van ze met heel mijn hart, zeg dat te weinig en dat we er van houden om samen bier te drinken. Misschien schrijf ik te veel vanuit mijn hart en denk te weinig na met mijn hoofd (met dank aan Van Morrison), het is niet anders.

Een brief zet mijn leven op de kop, dat had ik niet verwacht, het maakt mijn leven er niet eenvoudiger op, in plaats van onderuitgezakt muziek luisteren worden er vragen gesteld over wie ik ben en waarom ik de dingen doe zoals ik ze altíjd al doe. Vriend Jolle kan dat ook, vraagtekens zetten bij wat ik zeg of doe, nadenken over mezelf.

Ik schuur en schilder de onderkant van de serre, ik heb er plezier in om het huis mooi te maken, van buiten en van binnen, de honden blaffen, Jehova's getuigen nodigen me uit om naar een bijeenkomst te komen, ze komen al zo lang langs, ze weten meer over mij dan ik ze heb verteld. Ik sta ze te woord, geen appeltaart voor hun, die maak ik voor geliefden.

Een wereld van verschil.

Vorige week zaterdag wandelden we in de heuvels bij Dogliani in Italië, een prachtig land, tussen de wijngaarden door liepen we omhoog, een wijds uitzicht over de dorpjes rondom ons, kerktorens met klokken die beierden. De lucht was blauw, warm, boven de 35 graden, met als gevolg een nat t-shirt van het zweten, we zaten op het trappetje voor de kerk van St. Lucia uit te rusten, de deur van de kerk was op slot, een pepermuntje deed me denken aan onze oma die ook altijd een rolletje pepermunt in haar tas had.

Vandaag liep ik een groot rond met de honden, het zonnetje scheen toen ik weg ging, wolken vol met regen, het graan is geoogst, het stro in pakken geperst en droog in de schuur. Als de zon schijnt is het 20 graden, even verder loop ik in de regen, een nat t-shirt, de temperatuur zakt snel. In de verte staat de kerktoren van Schildwolde in de zon, de klok luidt, het is twaalf uur.

Wandelen waar dan ook blijft heerlijk om te doen, Dogliani of Hellum, een wereld van verschil op nog geen dag reizen met de trein van elkaar verwijderd, in mijn hoofd liggen de dorpen naast elkaar.

Ondertussen hoost het van de regen, de was hangt buiten, ik was van plan om de serre te schuren en in de grondverf te zetten, eerst nog maar een kop koffie.

Roomser dan de Paus.

Het regent pijpenstelen, it's raining cats and dogs, tussen de buien door loop ik met de honden, van het schuren en schilderen van de serre komt weinig terecht, morgen is er een nieuwe dag.

Ik rommel wat aan binnen, een tekening, een schets van mijn vader en mijn moeder, heel voorzichtig begin ik, als het niets is gooi ik het weg, afstand nemen, kijken, opnieuw beginnen, zo moeilijk is het niet. Waarom maak ik iets, er is geen noodzaak, er is al zoveel gemaakt, niemand zit op mijn werk te wachten, behalve ik. Het portret van mijn vader lijkt nergens op, een andere keer verder.

Zoon Jelmer is getrouwd met zijn geliefde Sarah, een feest met heerlijk eten en veel wijn, iedereen heeft genoten , we zijn nog nooit zo verwent.

Drank en veel drinken is gewoon in onze familie, als we als broers samen zijn en ook thuis, het zet relaties op scherp, er worden grenzen overschreden, grenzen die we nooit zagen omdat drinken gewoon was geworden. We zijn blind geworden, we kijken niet meer naar onze geliefden, er wordt niet gesproken over wat er heel diep in ons leeft, we verstoppen ons achter een muur van bierkratten, heel gewoon op Terschelling maar thuis is dat onwennig.

Ik wil wel iets zeggen maar dan heb ik eerst een biertje nodig, de woorden komen niet vanzelf, we verschuilen ons achter onze opvoeding, we hebben niet geleerd om te praten over hoe we ons voelen, we laten het over aan onze geliefden om de vragen te stellen waar wij voor weg lopen.

Ik praat voor mezelf, als ik alleen ben drink ik een paar biertjes, ik ben niet roomser dan de paus, heerlijk om platen te draaien in hogere sferen, niemand heeft er last van, morgen is het zaterdag.

Logisch nadenken.

Logisch nadenken is niet mijn sterkste kant, ik ben van het gevoel, ik doe maar wat en zie dan wel wat er van komt, daar moet ik dan een conclusie uittrekken, iets beredeneren kan ik ook niet zo goed, het is behelpen, ik weet het.

Muziek is een ander verhaal, daar hoef ik niet over of bij na te denken, ik pak een plaat, van Herb Alpert via Gregoriaanse gezangen beland ik bij Frank Zappa, dat is nu klassieke muziek, ik luister naar bijna alles. Onze vader zei dat popmuziek snel vergeten zou zijn, het is gedeeltelijk waar, ook in de pop muziek ontstaat klassieke muziek, nummers die net zo bekend zijn als de favoriete klassieke deuntjes, wordt het iets moeilijker zoals Frank Zappa, Mahler, Wagner, Richard Strauss, Solution, dan haken mensen af.

De afwasmachine weigerde dienst, ik probeer van alles, niks helpt, uiteindelijk lees ik de handleiding, iets met zout en glansmiddel staat er, dat koop ik in de winkel, vul het aan, maar de lichtjes knipperen nog steeds, het is de watertoevoer , ik trek de machine naar voren, alles is goed aangesloten, daar kan het niet aan liggen. Ik probeer logisch na te denken, de watertoevoer begint bij het kraantje, als ik die probeer open en dicht te draaien zit er geen beweging in. Ik koppel de slang van het apparaat los, draai de kraan open zo ver het kan, er komt bijna geen water uit. Ik draai de hoofdkraan dicht, met een bacoh draai ik het kraantje eraf, ergens in de schuur vind ik een nieuwe kraan (gelukkig bewaar ik van alles) en sluit die aan op de afwasmachine. Ik kijk of het lekt en zet het apparaat aan, water wordt eerst afgevoerd en stroomt daarna door de machine, opgelost.

Frank speelt het nummer Let s make the water turn black, dat hoeft ook weer niet, ik ben blij met kalkvrij water en een afwasmachine die het doet, buiten valt het water met bakken uit de hemel. Dat is lang geleden.

Vlagtwedde.

Vandaag hebben we een rondje om Vlagtwedde gelopen, heel mooi, zandweggetjes, riviertjes die hier Aa heten, bos, onverkaveld land en een lekkere pannenkoek. We gaan zeker nog een keer terug.

Het goede leven.

Terug uit Italië, het is ook wel weer fijn om in mijn eigen bed te slapen, hier is het ook warm, prima vol te houden als je niet te veel doet. De honden lopen met de tong uit de bek, ze zijn blij als ze in een sloot kunnen afkoelen, thuis is het prachtig.

Ik geniet van het goede leven (zie foto).

Ja.

Zaterdag 4 augustus trouwde zoon Jelmer met zijn geliefde Sarah, ze gaven een prachtig trouwfeest in Dogliani, Italië met familie en vrienden uit Nederland en Italië

Pap, wil jij een toespraak houden, vroeg hij vorig jaar, nu was zover, samen met Daniela, de moeder van Sarah, stond ik als trotse vader voor de genodigden. Ik las de tekst in het Nederlands, Daniela las de Italiaanse versie.

Ik ben geen trouwambtenaar, maar ze hebben allebei ja gezegd op de trouwbelofte en elkaar een ring om de vinger geschoven, meer is er niet nodig, natuurlijk ook heel veel liefde.

Daarna een prachtig feest met muziek, wijn en heel veel lekkere hapjes op een wijze die we in Nederland niet kennen, ze hadden het perfect voor elkaar, iedereen genoot met volle teugen.

's Morgens hadden we nog een prachtige wandeling van tweeenhgetweeënhalf uur maakt door de heuvels bij Dogliani, het was warm, maar erg mooi.

Zondag 5 augustus was er een brunch voor alle Nederlandse gasten, de maaltijd van zaterdagavond werd voortgezet, heerlijk en overvloedig, kleine hapjes, zodat het niet te veel werd, lekkere witte en rode wijn uit de streek en veel water. Aan het einde van de maaltijd vertrokken er gasten richting huis, het was een weekeinde om nooit te vergeten.

Maandag 6 augustus bracht zoon Jelmer ons na het ontbijt naar het station van Bra, waar we vertrokken voor de terugreis, ik schrijf dit in de trein van Parijs naar Amsterdam. Ik kom er ongetwijfeld op terug.

Een wandeling naar Dogliani.

We zijn dit weekeinde in Dogliani omdat zoon Jelmer morgen gaat trouwen met Sarah.

Vandaag liepen we van onze b & b la Pieve langs de weg naar het dorpje Dogliani.

Broer Jan vond in de motorzaak een speciale tanktas die op zijn nieuwe motor past en die ze wel wilden verkopen.

We liepen door het oude centrum, we bezochten twee kerken, fijn om even binnen te kijken, in een bankje te zitten en te mijmeren, de kaarsjes zijn electrisch, minder leuk dan om gewoon een kaarsje aan te steken. Een mooi uitzicht van bovenaf op het dorpje, we konden er op een bankje zitten. De jongens wilden lunchen op een terras, vriend Jolle en ik dronken een biertje.

Verder weinig gedaan, beetje praten onder een boom in de tuin, vanavond samen ergens eten, gezellig.